Het gezin Erkens – vader, moeder en vijf kinderen – woonde in de Sanderboutlaan in Beek, provincie Limburg. Zij hadden daar een vrijstaand en ruim huis. Het huis was omgeven door tuin en boomgaard waar groenten, aardappels en fruit werden verbouwd. Ook werden er kippen en een varken gehouden, wat in de tijden van voedselschaarste goed van pas kwam.Vader Erkens was klerk op het notariskantoor van notaris Imkamp en was een man met grote vaderlijke autoriteit. Moeder Erkens was huisvrouw en vooral moeder. Zij was de zorgzaamheid in persoon. Niet alleen voor haar gezin, ook anderen die zorg en hulp nodig hadden, konden rekenen op haar begrip en steun. Het gezin was rooms-katholiek. Moeder Erkens was een groot Maria-vereerster. Haar kracht putte zij uit het vertrouwen in Maria. Toen in juni 1942 de nazi-maatregelen tegen de joden steeds bedreigender werden, boden Vader en Moeder Erkens heel spontaan en volkomen belangeloos de joodse dokter Max Rens een onderduikplaats in hun huis. Zij wisten wel degelijk wat de consequenties zouden zijn als het ontdekt werd. Ook dat het verraad overal op de loer lag. Toch deden zij het, gewoon omdat zij vonden dat het moest.
Max Rens, geboren in 1913 te Watergraafsmeer (nu behorend bij Amsterdam), was in 1938 afgestudeerd als arts. Daarna was hij werkzaam als assistent op de afdeling pathologische anatomie van de Universiteit van Amsterdam. Ook was hij reserve-officier van gezondheid. Hij trouwde in 1939 met de niet-joodse verpleegster Maria Leonie Olieslagers. In 1940 werd hun eerste kind geboren. In datzelfde jaar ontsloegen de nazi’s alle joden uit hun functies. Max Rens was nu ambteloos burger. Dankzij zijn vrouw en zeer goede vrienden kon het gezin zich toch in het levensonderhoud blijven voorzien. In 1941 werd hun tweede kind geboren.
Toen in Amsterdam de razzia’s op de joden steeds veelvuldiger werden, besloot het gezin naar Limburg te gaan. Daar kwam mevrouw Rens vandaan en daar woonde familie van haar. In Beek vond het gezin een woning en leefde de eerste tijd in betrekkelijke rust, zij het onder de restricties van de nazi’s. Echter ook in Limburg werd de situatie steeds dreigender en toen ook het bisdom Roermond de joden en de gedoopte joden waarschuwde te gaan onderduiken, dook Max Rens onder. Zijn vrouw gaaf hem op als vermist.
Dokter Rens kreeg de logeerkamer tot zijn beschikking. Hier verbleef hij de hele dag. Naar buiten kwam hij slechts een enkele keer als het donker was en Vader Erkens met hem een wandelingetje maakte in de tuin en de boomgaard. Hij studeerde veel. De oudste kinderen Erkens, die op de MULO zaten hielp hij met hun huiswerk. Door Moeder Erkens werd hij verzorgd alsof hij een van haar kinderen was.
Ruim anderhalf jaar – tot april 1944 – is hij bij de familie Erkens gebleven. Toen gaf hij gevolg aan het verzoek van het verzet om naar Engeland te gaan langs de vluchtroute door België, Frankrijk en Spanje. In Engeland zou hij zich dan voegen bij de geallieerden strijdkrachten die gebrek hadden aan medisch personeel. Engeland heeft hij echter niet bereikt. Bij de Spaanse grens werden hij en zijn begeleiders gearresteerd. Na verschillende gevangenissen belandde hij in het concentratiekamp Dachau, wat hij gelukkig overleefde. Vader en Moeder Erkens en ook mevrouw Rens zijn inmiddels overleden. Vandaag zijn de kinderen Erkens (de oudste zoon Sef is helaas verhinderd) en de meeste van de kleinkinderen hier aanwezig, wanneer de oudste dochter Lies – nu mevrouw Gelissen-Erkens – de onderscheiding voor haar ouders in ontvangst neemt. Ook dokter Rens, zijn dochter en enkele van zijn kleinkinderen zijn bij deze plechtigheid aanwezig.
Ruim anderhalf jaar – tot april 1944 – is hij bij de familie Erkens gebleven. Toen gaf hij gevolg aan het verzoek van het verzet om naar Engeland te gaan langs de vluchtroute door België, Frankrijk en Spanje. In Engeland zou hij zich dan voegen bij de geallieerden strijdkrachten die gebrek hadden aan medisch personeel. Engeland heeft hij echter niet bereikt. Bij de Spaanse grens werden hij en zijn begeleiders gearresteerd. Na verschillende gevangenissen belandde hij in het concentratiekamp Dachau, wat hij gelukkig overleefde. Vader en Moeder Erkens en ook mevrouw Rens zijn inmiddels overleden. Vandaag zijn de kinderen Erkens (de oudste zoon Sef is helaas verhinderd) en de meeste van de kleinkinderen hier aanwezig, wanneer de oudste dochter Lies – nu mevrouw Gelissen-Erkens – de onderscheiding voor haar ouders in ontvangst neemt. Ook dokter Rens, zijn dochter en enkele van zijn kleinkinderen zijn bij deze plechtigheid aanwezig.
Yad Vashem in Jeruzalem is het instituut ter nagedachtenis van de zes miljoen joodse slachtoffers van de Sjoa (Holocaust) en van de duizenden bloeiende joodse gemeenschappen die door de nazi’s zijn verwoest in de periode 1939-1945. Het instituut is tevens een centrum van onderzoek naar zowel de oorzaken als de gevolgen van de Jodenvervolging tijdens de Duitse overheersing van grote delen van Europa voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Yad Vashem geeft hen, namens het gehele joodse volk, de eer die hun toekomt door hen de eretitel "Rechtvaardigen onder de Volkeren" toe te kennen. Dit is de hoogste onderscheiding die de Staat Israel kent. Aan allen die deze onderscheiding ontvangen, wordt een oorkonde en een medaille uitgereikt. Tevens zal er in Yad Vashem een plaquette met hun naam worden onthuld, welke wordt aangebracht aan een speciaal voor dat doel gebouwde Eremuur.
Het Yad Vashem Instituut is een Israelische Rijksinstelling, die in 1953 werd opgericht door de Knesset (het Israelische Parlement). Het doel van het Instituut is de herdenking van de zes miljoen Joden, die tijdens de tweede wereldoorlog door de nazi’s en hun handlangers werden omgebracht en het eren van diegenen, die -zelf niet joods zijnde- zich op bijzondere wijze verdienstelijk hebben gemaakt bij het redden van Joden.
Het Yad Vashem Instituut heeft sinds 1953 over de hele wereld ongeveer 17.500 mannen en vrouwen, waaronder bijna 4.500 Nederlanders op deze wijze geeerd. Het Yad Vashem Instituut fungeert tevens als het Nationaal Instituut voor Oorlogsdocumentatie.
Het Yad Vashem Instituut heeft sinds 1953 over de hele wereld ongeveer 17.500 mannen en vrouwen, waaronder bijna 4.500 Nederlanders op deze wijze geeerd. Het Yad Vashem Instituut fungeert tevens als het Nationaal Instituut voor Oorlogsdocumentatie.
Bron: Joods.nl
