Kamp Westerbork, Woonoord Schattenberg en Werner Löwenhardt – Terugblik 628
De zon schijnt en als U dit leest zit U hopelijk in goede gezondheid in Uw tuin met een glas water of een kopje koffie. Ik zou U dus, zeker na de coronacrisis, niet lastig moeten vallen met moeilijke overpeinzingen maar ik doe het toch, vrees ik. Eén van de dingen die ik heb gestudeerd is Filosofie. Ik heb ontdekt dat in een periode waarin ik veel pijn had en heb, het lezen van filosofische teksten mij even weghaalde van alle ellende. Ik lees nu filosofische teksten in het Oud-Grieks en één van de dingen die mij frapperen, is dat alle Griekse filosofen een enorme angst hadden voor het toeval en de onvoorspelbaarheid van het leven. Eén van de voorrechten van het hoofdredacteurschap van dit blad is dat ik die angst steeds beter ben gaan begrijpen. Uit alle verhalen in ons blad blijkt immers dat leven en dood soms dicht bij elkaar liggen. Eén kogel die net mist, een verrader die iemand liet lopen, een kampcommandant die een gevangene aardig vond – het zijn allemaal dingen die het verschil tussen leven en dood kunnen maken.
Denkt U daar eens aan als U de fantastische verhalen van ons Lid van Verdienste leest. Het meeste indruk maakte op mij het levensverhaal van Werner Löwenhardt, een overlevende van kamp Westerbork.
