Blitzkrieg 1940
Brûly-de-Pesche en de Maginotlinie 2 daagse reis
zaterdag 22 en zondag 23 April 2023.
Verder lezen “(advertentie) Battlefieldtours Blitzkrieg 1940 en Normandië 1944”
Normandie
Battlefieldtour Normandië 4 t/m 7 Juni 2022.
Normandië 4 t/m 7 Juni 2022.
Na 2 jaar “stilte” eindelijk weer eens 4 dagen naar Normandië!
Op 4 Juni vertrokken we, in alle vroegte, richting Frankrijk.
Onderweg uiteraard even stoppen bij de Pont de Normandie, voor degene die voor het eerst dit technische hoogstandje ziet, een aparte beleving.
Ons eerste echte “Wo 2”stop is, als vanouds; Pegasus Bridge.
Ook nu weer een drukbezochte plek met allerlei historische voertuigen, zoals jeeps en GMC vrachtwagens.
Het aantal veteranen dat iedere keer weer deze streek bezoekt wordt steeds minder, dit vanwege de hoge leeftijd of simpelweg het feit dat ze er niet meer zijn.
Toch spot ik ,gezeten op het terras van Cafe Gondre, er een en wel de 96 jarige Roy Maxwell van No 4 Commando. Thuis zie ik een uitgebreid bericht over hem verschijnen op facebook.
Sgt Roy Maxwell & “oude” Pegasus Bridge
We vertrekken weer naar onze laatste stop van deze eerste dag: Abbaye D”Ardenne.
Dit was begin Juni 1944, het hoofdkwartier van de 12e SS Pantserdivisie “Hitlerjugend”.
In de tuin van deze abdij zijn 20 Canadese militaire vermoord, in totaal zijn er in dat deel van Normandië, 156 Canadezen vermoord.
In die zelfde tuin herinnert een monument aan deze gruwelijke gebeurtenis.
De foto’s van de slachtoffers zijn aangebracht op de tuinmuur.
5 Juni:
Omdat het op 6 Juni aardig druk kan zijn in Ste Mere Eglise hebben we besloten om dat dan maar een dag eerder, op de 5e te doen.
Evenals in 2019 is achter het museum. Camp Geronimo gevestigd, dit tijdelijke reanactment kamp met zeer veel originele voertuigen uit de tweede weredloorlog is als een “openluchtmuseum”.
Het terrein is opgeploegd door de vele rupsbanden en wielen van voeruigen en tanks.
Als er een pansterwagen aanstalten maakt om een riondje door de omgeving te rijden, geeft dat een enorme wolk van uitlaatgassen en herrie!
We zullen ze in het plaatsje zelf ook nog eens tegenkomen.
Camp Geronimo
Sherman Tank
We ontdekten ook een nieuw monument dat herinnerde aan de 3 tijdelijke Amerikaanse militaire begraafplaatsen in en rond Ste Mere Eglise.
Als we we weer wegrijden zien we dat het bezoekersaantal drastisch toeneemt!
Geluklig hadden wij alle ruimte en tijd om in alle rust het een en ander te zien.
In Beuzeville-au-Plain, vlak bij de plaats van de crashsite van de C-47 (Chalk 66) waar o.a. Luitenant Thomas Meehan ( 101st Airborne Div, 506 P.i.r. easy-company) in zat, staat het monument dat deze tragische gebeurtenis herdenkt.
Op dit monument met de namen van de gesneuvelden, waar ook de emblemen van 9th Airforce, 101st Airborne en het Currahee Shield op staan.
Het Monument
Ook zo’n historische plaats is Saint-Germain-de-Varreville, hier landde kapitein Frank Lillyman (101st Airborne Pathfinders) met zijn paratroopers in de nacht van 5 op 6 Juni om 00.16 uur.
Zijn taak was om een eurekabaken te installeren en door middel van lichten de dropzone te markeren. Ook hier weer diverse monumenten.
Beide monumenten en een plaquette van de pathfinders.
Zoals ook op iedere tour gebruikelijk, lunchen we bij Utah Beach en maken meteen van de gelegenheid gebruik om strand en/of museum te bezoeken.
Ook hier weer een nieuw monument met als titel “The Lone Sailor”.
Het monument staat voor alle mannen en vrouwen die dienen, of gediend hebben en voor het toekomstige marinepersoneel.
Na de lunch richting Ecausseville waar een uniek gebouw uit de eerste wereldoorlog staat dat nu een museum herbergt. Deze hangar voor luchtschepen is gebouwd in 1916 voor de luchtschepen die werden gebruikt ter bestrijding van de Duitse u-boten in het kanaal.
Later diende deze voor zowel de Duitse- als Amerikaanse troepen in WO2 als opslagruimte.
De hal is 32 meter hoog, 150 meter lang en 40 meter breed!
De expositie over het gebruik van de hangar gedurende de eerste- en de tweede wereldoorlog was zeker de moeite waard. Het museum bevat vele unieke items.
Een kleine greep:
Daarna hebben we nog La Cambe aangedaan. Een van de grootste Duitse Militaire begraafplaatsen in Normandië met 21160 graven.
La Cambe met rechts het graf van Oberleutnant Frerking van Wiederstandsnest 62 Omaha Beach.
Gesneuveld op 6 Juni 1944.
De allerlaatste plaats die we aandeden was Pointe du Hoc.
Beroemd om de actie van de Amerikaanse Rangers die als opdracht hadden om de kanonnen te veroveren die hier opgesteld zouden zijn. Deze bleken eerder al verplaatst te zijn naar een achtergelegen terrein en zijn uiteindelijk buiten gevecht gesteld door deze dappere soldaten.
De Pointe en het Rangers monument.
6 Juni:
Canadese Militaire begraafplaats Beny- sur Mer.
Hier liggen ook enkele militairen begraven die bij Abbaye D’Ardenne zijn vermoord.
British Memorial Ver=sur-Mer.
Dit monument ter nagedachtenis aan alle soldaten die onder Brits bevel zijn omgekomen, werd onthuld op 6 Juni 2021. Naast de 20.000 doden worden ook de burgerslachtoffers herdacht.
Er is een speciale D-Day wall met daarop de namen van 1746 mensen die op 6 Juni 1944 gestorven zijn. In het midden staat een bronzen beeld op een groot voetstuk met 3 soldaten die op D-Day aan land komen. Ook hier veel herdenkingen met enkele veteranen.
Bijzonder zijn de metalen “waymarkers” waarop op ieder een afzonderlijk landingsstrand is aangegeven. Deze staan aan de kustzijde naast het monument.
Utah-, Omaha-, Gold-, Juno- en SwordBeach. De wegwijzers geven ieder de richting aan van het desbetreffende strand.
Waymakers. Gold Beach en Omaha Beach.
Volgende stop; Colleville-sur-Mer Amerikaanse Militaire Begraafplaats.
Hier liggen 9387 mannen en vrouwen begraven.
Het graf van Paratrooper Roy U. Talhelm.
Hij behoorde tot de 101st Airborne Division.
506 Parachute Infantery Regiment G Company.
Gewond op 6 Juni en stierf op 12 Juni 1944.
Hij werd 17 jaar oud.
Het graf van Firstt Lt. Billie. D. Harris.
Hij was piloot bij de 355 Fighter Squadron en kwam om op 17 Juli 1944.
Hij was slechts 6 weken getrouwd met Peggy toen hij als militair uitgezonden werd. Heel lang heeft zijn vrouw niet geweten wat er met hem gebeurd was. Aanvankelijk gaf men hem op als vermist. Pas veel later is zij te weten gekomen dat hij hier begraven lag.
Bij het graf naast de vele bloemen, ook de foto van Peggy.
We hadden veel geluk! Er kwamen 4 straaljagers over die de kleuren van de Franse vlag in rook gaven , Dit was het beroemde stuntteam van de Franse Luchtmacht, Patrouille de France.
Longues-sur-Mer.
Deze geschutsopstellingen in 4 bunkers werd vanuit zee bestookt door geallieerde schepen die er in slaagden om op die manier de 155 mm kanonnen tot zwijgen te brengen.
Op 7 Juni werd de batterij via de landzijde veroverd door de Britten.
Sinds kort is er een nieuw bezoekerscentrum dat nog niet helemaal voltooid is.
Ook hier weer een unieke ervaring; er vlogen 3 Hercules vliegtuigen van de Amerikaanse Luchtmacht laag over de kust bij Longues!
Ook deze 3 Pipercubs in D-Day striping kwamen voorbij,
7 Juni. De laatste dag alweer. voordat we weer huiswaarts gaan. Eerst hebben de deelnemers nog de gelegenheid om in Bayeux zelf, het Oorlogsmuseum of het museum van het tapijt van Bayeux te bezoeken. Het tegenover het oorlogsmuseum gelegen Britse militaire begraafplaats kon ook nog worden bezocht.
Ik heb nog van de gelegenheid gebruik gemaakt om een groot aantal garven te fotograferen van militairen van de Eerste Poolse Pantserdivisie. Deze is op 1 Augustus geland in Normandië en heeft tot het einde van de oorlog zich vechtend een weg gebaand door Frankrijk en België en heeft mijn stad Breda op 29 Oktober 1944 bevrijd.
Volgende reis is gepland op 8 t/m 13 Oktober 2022 en dan gaan we naar Noord-Duitsland met o.a het Marine-Denkmal en U-995 in Kiel-Laboe. Ook het museum in Peenemünde op het voormalig ontwikkelingsterrein van de V-2. Tevens zullen Neuengamme en Bergen-Belsen op het programma staan. Er is uiteraard ook een vrije dag voorzien in onze standplaats Lübeck.
Hans Rombouts
Battlefieldtour- Zuid-Engeland en Portsmouth.
3 t/m 8 Oktober 2016.
Na een aantal jaren, was het weer tijd om deze streek te bezoeken. Bij onze vorige reis (2009) hadden we al een aantal bijzondere lokaties bezocht, zoals het R.A.F. Museum in Hendon, Londen en het tankmuseum in Bovington.
Ook dit keer weer een vol en interessant programma!
Op een vroege zaterdagochten reden wij richting Calais om daar met onze touringcar, via de kanaaltunnel, Engeland te bereiken.
Bij aankomst werd het monument bij Capel le Ferne aangedaan. Dit monument herdenkt de gesneuvelde vliegtuigbemanningen tijdens de Slag om Engeland in 1940.
Het onlangs geopende bezoekerscentrum bood extra informatie over deze Slag.
Verder lezen “Battlefieldtour- Zuid-Engeland en Portsmouth.”
Battlefieldtour Normandië 2016
Battlefieldtour Normandie 4 t/m 7 Juni 2016.
Zoals u ziet zit de bekende datum 6 Juni in onze reis, deze dag wordt in dit deel van Frankrijk altijd uitbundig gevierd met kerkdiensten, muziek, vuurwerk en optochten van historische voertuigen.
Ook wij hebbendus ook mee kunnen genieten van de festiviteiten.
Op de 4e, vertrokken wij al vroeg richting ons eerste doel, Pegasus Bridge.
“Vele wegen leiden naar Rome”luidt het spreekwoord en dat geldt eigenlijk ook voor Bayeux waar wij verblijven in Logis des Grands Chapeaux in het centrum.
Wij nemen altijd de route via Calais langs de kust, deze is beduidend minder saai als via Lille.
Je komt dan ook door een streek die een oorlog eerder in 14-18 gekenmerkt werd door de vele bloedige slagen; de Somme.
De eerste serieuze stop is Baie de Somme, een fraai natuurgebied gelegen achter een wegrestaurant aan de snelweg. Op de uitkijktoren heb je een fraai zicht op het natuurgebied.
Via Pont de Normandie kom je over de Seine bij Honfleur.
Deze tuibrug heeft een totale lengte van 2143 meter en de overspanning is 856 meter.
Beide pilaren wegen 20.000 ton en zijn 214 meter hoog.
Het is een tolbrug, echter voor fietsers en wandelaars is deze tolvrij.
De brug biedt, bij goed weer, een mooi uitzicht over de Seine.
Een kleiner zusje van de brug die welhaast noch beroemder is, is Pegasus Bridge bij Benouville.
Op de plaats van “oude” brug, dit nieuwere exemplaar. De originele ligt achter het Museum.
Deze plek trekt jaarlijks veel bezoekers die wel eens willen zien waar de 3 gliders zijn geland.
In de nacht van 5 op 6 Juni 1944 was de opdracht van Major Howard om de bruggen over de Orne en het Caen Kanaal te veroveren. Het Ox- en Bux Regiment klaarde de klus in no time en schreef hier geschiedenis.
Elizabeth Richardson – American Red Cross
Al heel wat keren heb ik de Amerikaanse Militaire Begraafplaats in Normandië bij Colleville-sur-Mer bezocht.Sinds een paar jaar hebben ze daar ook een schitterend voorlichtingscentrum.
In dit centrum is een wand met o.a. de foto’s en het verhaal van de Niland Brothers.
Op diezelfde wand trof ik de foto van Elizabeth Richardson aan, zij is een van de 5 burgers die op deze militaire begraafplaats hun laatste rustplaats vonden. Zelf lid van het Rode Kruis als hulpverlener , las ik het verhaal van mijn “collega” en vond dat zij, naast alle soldaten , ook eens aandacht verdiende. “Liz’ Richardson werd geboren op 8 juni 1918 in Mishawaka Indiana USA een industriestad 100 mijl ten oosten van Chicago.
Zij studeerde aan de High School daar en haalde een graad in Engels en kunst, na haar studie was het niet makkelijk om werk te vinden. noodgedwongen nam ze een baantje bij Sears. In 1942 kreeg ze een baan aangeboden bij de afdeling “advertenties” bij de winkelketen van Schusters in Milwaukee. Via haar beste vriendin Betty Twining leerde zij haar eerste vriend kennen,Ernst Kuenstner die in 1928 vanuit Duitsland naar Amerika was geëmigreerd. Ernst had “geen goed woord over” voor de Nazi’s. Na het zien van een foto van een vrouw in rode kruis uniform werd bij Liz de interesse gewekt en al gauw meldde zij zich in 1944 aan. Zij slaagde voor het toelatingsexamen en deed al gauw dienst als hulpverleenster bij de organisatie. De dames van de “clubmobile” van het Rode Kruis waren onmisbaar voor de Amerikaanse soldaten, zij voorzagen hen van doughnuts en koffie en waar nodig een troostend woord en een luisterend oor.
Zij maakten lange dagen van soms wel 12 tot 14 uur en op een keer zelfs de klok rond. In februari ’45 werd Liz naar Frankrijk gestuurd om daar te werken. Op 25 juli 1945 stapte zij in een tweepersoons vliegtuig met bestemming Parijs. Het toestel crashte vlakbij Rouen en Liz en de piloot Sgt William R. Miller waren op slag dood. Elizabeth werd 27 jaar, in juli 1948 werd haar stoffelijk overschot definitief begraven op de militaire begraafplaats bij Colleville sur Mer. (Plot A, rij 21, Graf 5). Wat mij overkwam dat gebeurde ook met een Amerikaan Jim Madison, hij besloot een boek over haar te publiceren. Hij schreef de Mishawaka universiteit met het verzoek om inlichtingen, hij kreeg haar verhaal en een kopie van het schooljaarboek.Ook kreeg hij contact met haar jongere broer Charles. Voorzien van de nodige foto’s en brieven van Elizabeth lukt het hem haar levensverhaal in boekvorm te krijgen. Het boek getiteld “Slinging Doughnuts for the Boys, an American woman in WW 2” rolde in oktober 2007 van de persen. Dit boek is o.a. te koop bij Play.com.
Voor informatie op het internet:
http://www.lawrence.edu/library/archives/richardson/index.htm.
Hans Rombouts