Wiesenthal wist elfhonderd nazi’s voor de rechter te brengen, waaronder in 1961 nazibeul Adolf Eichmann. Tot zijn grote teleurstelling slaagde hij er niet in Gestapobaas Heinrich Muller en Josef Mengele, de kampdokter van Auschwitz, te pakken te krijgen.
Zijn levenswerk begon toen de Amerikanen in mei 1945 het vernietigingskamp Mauthausen in Oostenrijk bevrijdden. Het was het twaalfde kamp waarin Wiesenthal had gezeten en het vijfde vernietigingskamp. Hij woog bij zijn bevrijding maar 45 kilo. Wiesenthal besefte snel dat vrijheid zonder gerechtigheid niet mogelijk is. "Ik heb me toen voorgenomen ervoor zorgen dat de wereldvoor altijd zal weten dat de nazi’s niet ongestraft miljoenen mensen hebben kunnen vermoorden. Daar wilde ik een paar jaar aan wijden, maar het werd mijn levenswerk."
Rabbijn Marvin Hier, directeur van het Simon Wiesenthal Centrum in Los Angeles, noemt Wiesenthal ‘het geweten van de Holocaust’. "Na de Tweede Wereldoorlog dreigde de Holocaust al snel in het vergeetboek te raken. De geallieerden richtten hun aadacht op de Koude Oorlog, de overlevenden begonnen hun verwoeste levens weer op te bouwen. Wiesenthal werd de vertegenwoordiger van de slachtoffers en nam in zijn eentje een taak op zich die niemand anders wilde, de jacht op de grootste misdadigers tegen gerechtigheid uit de wereldgeschiedenis", aldus Hier.
Wiesenthal trok ook ten strijde tegen neonazisme en racisme en hamerde erop dat de mensheid lering moest trekken uit de ervaring van de joden. Het verleden mag nooit worden vergeten, stelde hij. Ook toen hij al in de 90 was bleef Wiesenthal op het verleden wijzen en waarschuwen tegen een herhaling daarvan. De gruwelen van de Serviers tegen de etnische Albanezen in Kosovo vervulden hem met afgrijzen, maar hij zei dat niemand hun tragedie mocht vergelijken met de moord op zes miljoen joden.
"Wij leven in een tijd van de trivialisering van het woord holocaust," zei hij in mei 1999 in een vraaggesprek met het persbureau Associated Press. "Wat met de joden is gebeurd kan met geen enkele misdaad worden vergeleken. Iedere jood had een doodvonnis zonder datum."
Zie ook: www.wiesenthal.com
Bron: www.joods.nl
