door Webmaster | aug 24, 2002 | Geen categorie, Uncategorized
Steeg toonde zich zeer emotioneel toen hij oog in oog stond met zijn familie, die had gedacht hem nooit meer terug te zien. Hij zoende zijn kleinkinderen, hun partners en de weduwe van zijn zoon die kortgeleden stierf. De Oostenrijker kon moeilijk uit zijn woorden komen, maar zei dat het goed voelde om weer thuis te zijn.
Steeg was leraar toen hij in 1940 mee ging vechten met Hitler. Hij vocht eerst in Frankrijk en werd later naar het oosten gestuurd, waar hij in 1943 in handen viel van troepen van de Sovjet-Unie. Ze brachten hem onder in een werkkamp in de Russische provincie Smolensk, waar hij tot 1950 bleef. In dit kamp ontmoette hij een vrouw met wie hij later trouwde. Ze kwam uit Wit-Rusland, waar het paar zich uiteindelijk vestigde.
De voormalige Sovjetregering weigerde Steeg destijds terug te laten keren naar Oostenrijk. In plaats daarvan gaf ze hem de nationaliteit van de Sovjet-Unie. Steeg was bang voor de autoriteiten daar en durfde om die reden niet terug te gaan. Bovendien had hij inmiddels een gezin met drie kinderen.
Een Oostenrijks onderzoeksinstituut kwam Steeg niet lang geleden op het spoor en ijverde voor zijn terugkeer. Ook het Oostenrijkse ministerie van Buitenlandse Zaken bemoeide zich ermee, en dat leidde ertoe dat Steeg afgelopen vrijdag in het vliegtuig met bestemming Wenen kon stappen. Daarmee had Moskou de laatste Oostenrijkse krijgsgevangene uit de Tweede Wereldoorlog laten gaan.
Franz Steeg is al enige tijd ernstig ziek en zal in een verzorgingstehuis gaan wonen waar hij de medische zorg krijgt die hij nodig heeft. Tijdens de Tweede Wereldoorlog vielen 150.000 Oostenrijkse soldaten in handen van het Sovjetleger. De omstandigheden waaronder zij moesten leven waren aanzienlijk zwaarder dan hun collega’s die in het Westen werden gearresteerd.
door Webmaster | aug 24, 2002 | Geen categorie, Uncategorized
Burgess verwierf faam als de man die tijdens de Tweede Wereldoorlog van Eisenhower opdracht kreeg generaal Charles de Gaulle in Noord—Afrika te verwittigen van de invasie in Normandië. De boodschap moest persoonlijk worden overgebracht, omdat de geallieerden bang waren dat de Duitsers een telegrafische boodschap zouden ontcijferen.
door Webmaster | aug 24, 2002 | Geen categorie, Uncategorized
De stichting gaat de banktegoeden uitkeren van joden die ooit geld op een bankrekening hadden maar dat nooit meer opeisten. Hoogstwaarschijnlijk zijn de oorspronkelijke rekeninghouders omgekomen. Sinds medio 1999 is daar onderzoek naar gedaan. (ANP)
door Webmaster | aug 24, 2002 | Geen categorie, Uncategorized
Een woordvoerster van het ministerie van Cultuur bevestigde donderdagmorgen dat de Gutmann-collectie teruggaat naar de erfgenamen. Het is voor het eerst dat het ministerie van Cultuur een grote claim op dit gebied honoreert op advies van de commissie-Polak. Deze commissie onderzoekt sinds begin dit jaar restitutieverzoeken voor oorlogskunst.
De familie Gutmann uit Heemstede moest in de periode 1940-1942 van de nazi’s haar kunstverzameling aan hen verkopen. Het ging om schilderijen, meubelstukken, serviesgoed en bestek. Na de oorlog kwam de verzameling in handen van de Staat.
Het is niet bekend wat het besluit om de collectie van de familie Gutmann terug te geven aan de erfgenamen, betekent voor andere claims. Daarbij moet worden gedacht aan de Koenigscollectie en de collectie-Goudstikker.
door Webmaster | aug 24, 2002 | Geen categorie, Uncategorized
De as van Mucchi komt op de begraafplaats Friedrichsfelde in het graf te staan van zijn eerste vrouw, de beeldhouwster Jenny Mucchi-Wiegmann (1895-1969). De schilder was een fervent tegenstander van Mussolini en woonde na de Tweede Wereldoorlog lange tijd in Oost-Berlijn. Hij sloot zich in Italië aan bij de communistische partij. Het gedachtengoed van deze partij hing hij aan tot aan zijn dood.
De in Turijn geboren Mucchi behoorde tot de groep van gelijkgestemde kunstenaars rond Renato Guttuso. Van 1956 tot 1961 was hij gastdocent aan de Kunsthogeschool in Berlijn-Weissensee. Door de Humboldt-Universiteit werd hij onderscheiden met een eredoktoraat.
door Webmaster | aug 24, 2002 | Geen categorie, Uncategorized
Het beeld heeft de naam ‘De man met de twee hoeden’ en is identiek aan het Nationaal Canadees Bevrijdingsmonument dat de prinses twee jaar geleden in Apeldoorn onthulde. De hoeden symboliseren eenzaamheid en vriendschap, maar ook de band tussen Nederland en Canada.
Apeldoorn diende destijds als hoofdkwartier voor het Eerste Canadese Leger en is na de oorlog een prominente rol blijven spelen in een reeks van herdenkingen. De bekendste daarvan was het Nationaal Defil? van veteranen dat om de vijf jaar werd gehouden. Prinses Margriet nam dit Nationaal Defil? twee jaar geleden voor de laatste keer af.
Zelf heeft de prinses historische banden met Canada. Ze werd tijdens de Tweede Wereldoorlog in 1943 in Ottawa geboren. Margriet en haar man mr. Pieter van Vollenhoven brengen momenteel op uitnodiging van de Canadese regering een bezoek aan het land wegens de rol die Canada speelde bij de bevrijding van Nederland.
door Webmaster | aug 24, 2002 | Geen categorie, Uncategorized
Hij werd enkele dagen geleden in het ziekenhuis opgenomen na een valpartij. Zij familie maakte zijn dood zondag bekend. Fauvet was 87 jaar.
Jacques Fauvet werd in 1914 in Parijs geboren en begon zijn journalistieke loopbaan in 1937. In dat jaar trad hij toe tot de redactie van l’Est republicain, een krant die gevestigd is in Nancy in het oosten van Frankrijk. Tijdens de Tweede Wereldoorlog zat hij als legerofficier vijf jaar vast in Duitsland.
In 1945 pakte hij zijn journalistieke werk weer op. Hij ging deel uitmaken van de redactie van Le Monde. Dertien jaar later werd hij adjunct-hoofdredacteur en in 1963 hoofdredacteur. De functie van directeur van Le Monde kreeg hij in 1969 en dat bleef hij tot 1982.
Fauvet heeft naast zijn journalistieke werk ook een reeks boeken op zijn naam staan, onder meer over de geschiedenis van de Franse communistische partij. Ook het boek De Vierde Republiek is van zijn hand. Verder was hij voorzitter van een publieke organisatie die over privacy waakte en was hij in dienst van de Verenigde Naties. Hij was ondervoorzitter van de Franse commissie voor Unesco, de wetenschappelijke en culturele organisatie van de VN.
door Webmaster | aug 24, 2002 | Geen categorie, Uncategorized
Osendarp won in Berlijn achter de ongenaakbare Amerikaan Jesse Owens en Ralph Metcalfe het brons op de 100 en 200 meter. Een derde medaille, op de 4 x 100 meter estafette, ging de mist in doordat het stokje uit zijn hand werd getikt. Twee jaar later werd hij Europees kampioen op de sprintafstanden.
De Duitse bezetters maakten dankbaar gebruik van zijn sportieve uitstraling als ‘snelste blanke’, zodat Osendarp lang internationaal actief kon blijven. In Nederland werd hij vanwege zijn nationaal-socialistische sympathieën regelmatig uitgefloten. Osendarp sloot zich in de oorlog aan bij de Sicherheitsdienst (SD). Ook werd hij lid van de NSB en later van de SS. Hij nam deel aan de jacht op onderduikers en illegale werkers en heeft de dood van verscheidene verzetsstrijders op zijn geweten.
In 1948 kreeg Osendarp de rekening gepresenteerd. Hij werd veroordeeld tot twaalf jaar gevangenisstraf. Ook moest hij zijn olympische medailles inleveren. Vier jaar later kwam hij alweer vrij. De voormalig KNAU-voorzitter Frans Jutte hielp hem aan werk in de Limburgse mijnen. Daar dook Osendarp op zijn beurt onder.
In 1999 gaf Osendarp een zeldzaam interview aan de Volkskrant. Over zijn verleden zei hij toen: "Ik mag fout geweest zijn, maar daar ben ik voor gestraft, en zwaar ook. Eigenlijk was ik niet meer dan een klein mannetje, dat toevallig een bekende Nederlander werd door de sport. En natuurlijk heb ik spijt, maar spijt komt altijd te laat." (ANP
door Webmaster | aug 24, 2002 | Geen categorie, Uncategorized
In de stralende zon volgden ‘s middags de ceremoniële plechtigheden bij het Nationaal Indisch Monument, ter ere van de 57ste verjaardag van de bevrijding. De herdenkingsdag begon in het Nederlands Congres Centrum, waar oud-minister Sorgdrager het gezelschap toesprak. Daarna verplaatsten de deelnemers, de meesten van Indische afkomst, zich naar het monument aan de Professor Teldersweg. De Stichting Herdenking 15 Augustus 1945 had zanger Boudewijn de Groot uitgenodigd om daar een voordracht te houden. Ruim 2000 belangstellenden luisterden naar het lied dat hij schreef voor zijn moeder, die hij niet heeft gekend. Krans Onder de aanwezigen waren premier Balkenende en staatssecretaris Ross-van Dorp (Volksgezondheid, Welzijn, Sport), die een krans legden. Ook de ambassadeur van de Verenigde Staten en vertegenwoordigingen van Groot-Brittannië en Australië waren aanwezig. Voorzitter A. Folmer van de Stichting Herdenking 15 Augustus 1945 ziet sinds 1995 de belangstelling groeien voor wat bevrijdingsdag is voor Indische Nederlanders. Dat komt volgens haar doordat steeds meer Indische Nederlanders van de tweede en derde generatie interesse krijgen in hun geschiedenis. Die mensen kunnen makkelijker praten en lezen over de bezetting en de kampen, probeerde Folmer de aandacht te verklaren. De 17-jarige Gilius Grutterink verzorgde dit jaar de bijdrage van het Vrijzinnig Christelijk Lyceum. Bij het Indisch Monument las hij aangrijpende passages voor uit het dagboek van zijn opa, die door de Japanners aan de Birmaspoorlijn te werk was gesteld. De Haagse middelbare school heeft het monument geadopteerd. De leerlingen verzorgen niet alleen de voordracht, maar helpen ook elk jaar met de kransleggingen.
door Webmaster | aug 22, 2002 | Geen categorie, Uncategorized
De beroemde PT 109 ligt op een diepte van 365 meter, onthulde woensdag National Geographic. Aan de boot kleeft een heldenverhaal. Het schip werd in 1943 tot zinken gebracht door de Japanners. Kapitein Kennedy verloor twee bemanningleden, maar hijzelf en tien andere matrozen overleefden de aanval door zich vast te klampen aan een drijvend wrakstuk en naar de kust te zwemmen.
