Vele jaren geleden heb ik bij wijze van experiment (daar had ik toen nog tijd voor) proberen te achterhalen hoeveel ik van een willekeurige dag uit mijn leven kon achterhalen. Wat had ik die dag uitgevoerd? Waar was ik geweest? Interessant genoeg bleek ik heel ver te komen door verschillende bronnen met elkaar te combineren. Uiterst handig waren bijvoorbeeld mijn bankafschriften – daar stond op waar en hoe laat ik had gepind. Ook treinkaartjes (die ik toen nooit weggooide) hielpen, net als bonnetjes van plekken waar ik had gegeten (die bewaarde ik voor mijn werkgevers). De conclusie was dat de grauwsluier van de vergetelheid opgelicht kan worden, mits verschillende bronnen creatief worden gecombineerd.
Dat is nu gedaan in deze Terugblik. Door arrestantenkaarten uit het stadsarchief te Rotterdam naast ander materiaal uit diverse archieven te leggen was de auteur in staat een goed beeld te krijgen van het leven van Catharina Lea Brücker te krijgen.
Het is een fascinerend artikel geworden met details waar je simpelweg met je ogen van gaat knipperen. Zo was Catharina een goede danseres en verzorgde in het kamp Westerbork opvoeringen. Eén daarvan werd bijgewoond door niemand minder dan Adolf Eichmann. Deze was zo onder de indruk van haar optreden dat hij haar (en haar zoon) naar Theresienstadt liet brengen, alwaar ze op zijn bevel een privévertrek kregen. ‘Een wonderlijk verhaal, bijna niet te geloven!’, schrijft de auteur terecht.
Een andere auteur stort zich in deze Terugblik wederom op de cultuursector in de Tweede Wereldoorlog. Deze keer vertelt hij ons over het Muziekgilde. De trouwe lezer van ons blad weet dat hij aan een hele serie bezig is die inmiddels zo’n omvang heeft bereikt dat zij, zo denk ik wel eens, het waard is om als aparte bijlage aan onze lezers gestuurd te worden. Hij grossiert altijd in de kleine opmerkingen die je nooit meer vergeet. Zo memoreert hij dat op een gegeven moment in de sector van de amusementsmuziek namen in het Engels niet meer mochten. En dus werden de ‘The Swinging Papa’s’ omgedoopt tot ‘De Slinger Vaders’ en de ‘Charleston Chasers’ tot ‘Charlatan Jagers’. Het zijn zulke vaak tragikomische anecdotes die de serie van Harry voor mij onvergetelijk maken.
