De Franse historicus Pierre Nora werd beroemd door zijn beschrijving van de ‘lieux de memoire’ (herinneringsplekken). Dat zijn plaatsen waar het verleden ‘gestold’ is en dus nog steeds tastbaar is. Soms zetten overheden daar monumenten neer om de aandacht te vestigen op wat er op die plek is gebeurd maar soms ook zijn de gebouwen genoeg. Die gebouwen waren er toen het gebeurde, zagen het, en stimuleren nu voorbijgangers om nog eens stil te staan bij de geschiedenis. Het artikel in deze Terugblik is een prachtig voorbeeld van een stad die als het ware een grote ‘herinneringsplek’ is geworden,namelijk het Poolse Lublin.
De auteur neemt ons – in de hem kenmerkende ‘visualiserende’ stijl– mee door de stad en stopt o.a. bij de gebouwen die in de Tweede Wereldoorlog een belangrijke rol speelden. Het stuk is bijna een meditatie over de eeuwige aanwezigheid van het verleden: nooit is iets echt voorbij, als je goed kijkt zie je zelfs in gebouwen de pijn van eerdere generaties.
In deze Terugblik kunt U ook een woord van onze voorzitter lezen. Hij snijdt een precair onderwerp aan: wat gaat er gebeuren met uw verzameling na uw overlijden? Begrijpelijkerwijze is het een thema waar mensen voor terugdeinzen: wie wil geconfronteerd worden met zijn of haar eigen sterfelijkheid? Voor de nabestaanden echter is het fijn als de zaken op orde zijn en alles voor later geregeld is. Twee auteur staan in een fascinerend artikel stil bij een minder bekende episode uit het leven van de befaamde sociaaldemocraat Wiardi Beckman (1904-1945).
De penningmeester van de vereniging bespreekt de digitalisering van het archief van Terugblik. Sinds oktober 2020 zijn alle edities van ons maandblad (600+ in totaal) digitaal beschikbaar voor onze leden.
