Het dossier:
Geboren op 27-01 1945 als Ginette Colette Claude zoals vermeld op de (valse) geboorteakte.
E?n van de 75 joodse kinderen die ‘ verkocht’ werd aan adoptie-ouders.
Door de instelling: l’Adoption Française (ontstaan in 1926 te Parijs en ontbonden augustus 1945) o.l.v. Marcelle Riembault
De adoptie ouders van Anne-Catherine: Ren?e Imer en Georges Mazzoli.
Haar ‘echte’ouders waren joden; de vermoedelijke moeder van Anne-Catherine is Marie Lewattowski/Lewartowski, geboren te Nancy in 1928 van Poolse ouders, gearresteerd in de Gironde januari 1944, op 03-02 1944 gedeporteerd naar Drancy samen met haar twee broertjes en ouders.
De vader van Anne-Catherine was 16-17 jaar bij haar geboorte(vermoedelijk eind ’43, Bordeaux en omstreken)en was zoon van een aanzienlijk persoon uit Nancy.
Marie Lewattowski/Lewartowski 11 jaar.
Dankzij de relatie met haar opa van vaders kant is zij ontsnapt aan de deportatie, desondanks dat hij zich verzette tegen het huwelijk.
Anne-Catherine 13 jaar & Anne-Catherine nu
herfst 1944, daar had men haar heen gebracht om te zien of er nog overlevenden waren van haar familie. Anne-Catherine werd voorzien van een vals geboortebewijs en even
Na deze reis naar Nancy werd zij het volgende jaar geadopteerd
Anne-Catherine met haar adoptie ouders op het strand.
Hij heeft toegestaan dat 75 joodse kinderen konden ontsnappen van deportatie; zoals Anne-Catherine in 1944.
Hij is van oorsprong joods.
Hij woonde in de oorlog dicht bij het Champ de Mars te Parijs.
Hij was getrouwd.
Een van zijn vrienden was de presidente van l’Adoption Francaise: Marcelle Riembault.
Hij had vrienden in Nancy.
Gedurende de oorlog omgeschoold tot journalist.
Hij had contacten met pater Chaillet des Cahiers du T?moignage Chr?tien.
Hij overlijd in 1944.
Pr?sidente de l’Adoption Francaise, priv? adoptie-instelling sinds 1926 te Parijs, ontbonden augustus 1945.
Zij is de oprichter van deze instelling. Zij werkte toen als juriste bij een procureur, Place Vendôme, Parijs.
Haar naam werd genoemd door Ren?e Mazzoli
Het enige stuk papier wat haar naam bevatte, vond ik (Fr?d.)in een koffer samen met de andere adoptie papieren; dat bleek de rekening te zijn uit 1951.
Volgens Ren?e was Marcelle een maatschappelijk werkster die haar het kind in de oorlog had toevertrouwd op het perron van het metrostation “concorde”.
In de jaren 80 heeft de vader van Fr?d?rique (is de dochter van Anne-Catherine)al het een en ander uitgezocht. Zo kwam hij al ene Jean Riembault op het spoor, de oudste van de vier geadopteerde kinderen van de zus van Marcelle, Camille.
Deze Jean, gepensioneerde arts wilde wel meewerken, maar wist dat alle archieven van l´Adoption Francaise vernietigd waren door zijn tante.
Van die vier kinderen leven er nu nog twee: Marc en Jean-Pierre. Vooral Marc heeft veel bijgedragen met informatie.
 |
L’Adoption Francaise.
Raad van beheer in 1942: Monsieur Maurice Marquet(advokaat van t hof) Marcelle Riembault kende monsieur Prin (hoofd burgerlijke zaken)die het legitimatie akte ondertekende ! |
| Deze foto is waarschijnlijk genomen in de oorlog, het betreft een citroën traction avant uit 1937. Deze wagen is aan Marcelle uitgeleend, de vraag is; door wie? Het is moeilijk na te gaan wie de eigenaar was van de 4616RL2. |
 
Zij parkeerde de wagen tegenover haar woning in een garagebox avenue de S?gur te Parijs. |
Georges Mazzoli werkte in de provincie als ingenieur op een melkfabriek, Ren?e woonde alleen te Levallois (17de Arrondisement) op een appartementje.
Ren?e was kaakchirurg sinds 1932, en had na haar huwelijk een zaakje geopend, een tandartspraktijk 3,rue Carnot, grenzend aan haar woonhuis; ze had weinig opdrachten; ze had een hekel aan om de handen in de mond te steken…..in 1934 begon ze een studie medicijnen.
Ze behaalt het arts- diploma tien jaar later, namelijk op 25 april 1944.
Meteen vraagt ze een “ausweis”aan op die titel, niemand begrijpt waarvoor!
Veronderstellingen (hypotheses):
Over de data dat het kind aangeboden werd, is onduidelijkheid; Ren?e heeft altijd gezegd Marcelle Riembault haar het kind heeft aangeboden in het ondergrondse metrostation “concorde”(deze stations boden in de oorlog bescherming als schuilkelder.)
De akte van overpeinzing kregen de ouders pas wanneer Parijs was bevrijd, een echte akte is er nooit geweest, alleen een valse.(l’acte de recueillement).
Het kan zijn dat dit document per post is verstuurd, getuigen de vouwen.
Ren?e leidde tussen april ’44 en februari ’45 een teruggetrokken bestaan, ze simuleerde een zwangerschap, voor de buitenwereld.Haar familie zag ze nooit…..
Twee dagen na de geboorte van het kind begon ze haar loopbaan bij “la Caisse de pr?voyance du personnel et des Organismes Sociaux et Similaires”(de voorloper van het huidige S?cu).
Wie heeft haar doorgewezen naar l’Adoption Francaise?
Was dat prof. Seguy, specialist onvruchtbaarheid en hoofd dienst van ziekenhuis “Hotel Dieu”?
(zijn zoon bevestigd dat alle priv?-dossiers vernietigd zijn.)
De verzetsactiviteiten van Ren?e Mazzoli:
Het transport van communistische pamfletten en documenten v??r de bevrijding.
Anne-Catherine herinnert wat haar vader tegen haar zei:”jouw moeder heeft dingen gedaan, wat men van haar verlangde, ze heeft risico’s genomen zonder te begrijpen wat die risico’s waren.
Wie heeft haar gevraagd dit te doen?
Zij was alleen, haar man werkte in de provincie en keerde pas terug in augustus ’44 bij de bevrijding van Parijs.
Een reproductie van onderstaande foto fascineerde Ren?e en Georges .
Zes FFI ers zijn met een citroën traction (kenteken 9835RK4) op een wegversperring gestuit van de Duitsers, boulevard de Magenta/Rue Maubeuge. (10de Arrondissement)
Een van deze overledenen is de verzetsstrijder uit Reims: Jean-Jacques Desiront.
Wat betekende deze foto voor hen?
Een evenement in hun welbekende buurt?(; de ouders van Ren?e woonde op 144 boulevard de Magenta )
Kende zij enkelen van de omgekomen lieden?
Waarom er zachtjes over praten in het bijzijn van het kind, heeft het er iets mee te maken?
Jean-Jacques Desiront was lid van de verzetsgroep “Mus?e de l’Homme”; in 1940 ontstaan onder invloed van een groep Parijse academici en advocaten, zij publiceerden clandistien krantje:”R?sistance”.
Was er een band tussen het netwerk van verzet en de redding van joodse kinderen door l’Adoption Francaise?
De vader van een ander geadopteerd kind(M.Sustendal)was verzetstrijder en hoorde bij de Normandische verzetsgroep “ Centurie”.
Dit was een inlichtingendienst in Caen.
De rekening komt nog in 1951!
