Nu de coronacrisis even op zijn retour lijkt (ik houd een slag om de arm want corona is een veelkoppig monster), is het tijd om een voorlopige balans op te maken. Natuurlijk zijn er miljoenen mensen overleden aan het virus en dat is een tragedie. Maar met dat zwart als achtergrond zijn er voor mij ook positieve dingen gebeurd. Eén daarvan is dat ik het plezier van een simpel leven heb ontdekt. Voor de crisis uitbrak, vond ik het leuk om naar restaurants te gaan en daar te genieten van aparte gerechten. Nu vind ik buiten in de tuin eten net zo leuk, en het maakt niet uit of het stamppot is of, bij wijze van spreken, een gerecht uit de bergen van Zuid-Amerika. Nog meer geldt dat voor cultuur.
In de zomer van 2020 heb ik het plezier van lezen herontdekt. Ik bleef vaak op het balkon zitten tot het al donker was. Ik lees vaak e-books tegenwoordig maar het stoorde mij niet dat de muggen op het licht van die telefoon afkwamen en om mij heen dansten (wilden ze meelezen?). Cultuur, niet alleen boeken maar ook tv-programma’s en opnames van theatervoorstellingen, heeft me echt geholpen om door die periode heen te komen.
Vandaar dat ik ook zo blij ben met de serie artikelen over de pogingen van de bezetter om kunst en cultuur in Nederland tijdens de Tweede Wereldoorlog te reguleren. De auteur is een bescheiden man maar zijn artikelen zijn voortreffelijk. Zijn stijl is trefzeker en in luttele pagina’s geeft hij ons veel informatie. In dit nummer van ons blad buigt hij zich onder andere over de beeldende kunst. Hij laat onder andere zien dat beeldend kunstenaars wel degelijk een keuze hadden. Carel Willink weigerde categorisch om met de bezetter samen te werken, Pyke Koch deed dat juist wel.
Een andere auteur staat stil bij de oorlog in Lingezegen, nu een park tussen Arnhem en Nijmegen. Hij laat zien dat er daar flink is gevochten en geeft een aantal van de militairen die daar de dood vonden, weer een gezicht. Wij publiceren deze maand ook een interessant dagboek dat Wybo Boersma voor ons heeft bewerkt. Het beschrijft een aantal maanden uit het leven van een inwoner van Oosterbeek. Zoals altijd bevatten dagboeken fijne details. Zo schrijft de Oosterbeeker Smit dat op 17 september 1944 de zon ‘verduisterd’ werd door de vele vliegtuigen in de lucht. Ook in deze Terugblik een fijn artikel over de majokachel – een Rotterdamse uitvinding die een nationaal begrip werd.
