Colditz-Buchenwald-Weimar en Dresden.
1 t/m 5 Oktober 2018.

Op 1 Oktober s’morgensvroeg, vertrokken wij met een gezelschap van 27 personen richting Duitsland, onze bestemming; Altenburg.
Vanuit deze lokatie zouden we een aantal historische sites bezoeken.
Vanwege het vroege vertrek was er nog tijd om in Leipzig het grote Volkerschlachtdenkmal te bezoeken.


Dit kolosale oorlogsmonument herdenkt de slag bij Leipzig in 1813.
Destijds stonden de legers van Rusland, Pruisen, Oostenrijk en Zweden tegenover het leger van Napoleon. Van 16 t/m 19 Oktober vochten een half miljoen soldaten om de toekomst van Europa.
Napoleon verloor deze slag en er bleven op het slagveld 110.000 doden en gewonden op achter.
100 jaar later is, ter nagedachtenis aan deze gebeurtenis, het grote monument opgericht.
Hieronder een impressie.

Dinsdag 2-10.
Wie de naam Colditz hoort, noemt waarschijnlijk de gelijknamige tv-serie of film.
Zowel de serie als de film vertellen het verhaal van het Oflag IV.C.
Dit kasteel in de gelijknamige stad was het krijgsgevangenenkamp waar een groot aantal, reeds eerder onstnapte officieren, werd opgeborgen.
Tussen 1940 en 1945 zaten hier verschillende nationaliteiten, waaronder Polen, Fransen, Belgen, Engelsen, Joegoslaven en uiteraard ook Nederlanders.
Dit Oflag was, volgens de Duitsers, zo zwaar beveiligd dat ontsnappen onmogelijk was.
De realiteit was echter anders.
Er werden 300 vluchtpogingen ondernomen waarvan er 269 mislukten.
Van de 31 geslaagde ontsnappingspogingen, staan er zes op naam van de Nederlanders.
Procentueel gezien de meest succesvolle groep.
De vindingrijkheid van de gevangenen kende geen grenzen, het Fluchtmuseum toont allerlei zaken die gebruikt zijn om het doel te bereiken.
Onze Engelstalige gids Alex leidde ons rond en vertelde het boeiende verhaal van het kasteel.
Een van de meest spectaculaire zaken was wel de bouw van een zweefvliegtuig.
Dit is echter nooit gebruikt vanwege de komst van geallieerde troepen in 1945.
Een model op ware grootte bevindt zich op zolder.
De restanten van een Franse tunnel zijn nog zichtbaar in de gerestaureerde kapel.

Kasteel Colditz en foto van Leo den Hartog met de pop “Max” deze werd gebruikt om tijdelijk de plaats in te nemen van een ontsnapte gevangene.

Het zweefvliegtuig en de postkamer op de binnenplaats.

Woensdag 3 Oktober.
Op het ochtendprogramma stond het concentratiekamp Buchenwald.
Dit beruchte concentratiekamp in de buurt van Weimar werd in 1937 in gebruik genomen
De eerste inwoners kwamen van Sachsenhausen.
De gevangenen waren o.a. verzetstrijders, zigeuners, jehovahs getuigen en later joden.
Ook zaten hier zo’n 8000 russische krijgsgevangenen waarvan de meesten op beestachtige manier zijn afgemaakt!
Tussen 1937 en 1945 zijn hier ongeveer 250.0000 mensen gestorven.
Van dit kamp resteren nog het crematorum,verschillende gebouwen en de hoofdingang.
Op het terrein is er ook een museum.
Totaal zijn er van 1940 tot 1945, 3000 Nederlanders gevangen gehouden.
700 van hen overleefden het niet.
Een bijzondere groep was een groep gijzelaars, Willem Drees de latere minister-president was een van hen. Henri Pieck, de broer van Anton, zat ook in het kamp, hij maakte de beroemde pentekeningen die later in een map uitgegegeven zijn.
Minder bekend was het feit dat hij ook schilderde, een schilderij van zijn hand hangt in het museum.

Poortgebouw Buchenwald met de beruchte tekst in het toegangshek “Jedem das Seine”.

Crematoria en kampkleding.

Een restant van de zogenaamde “Goethe eik”. Bij de bouw van het kamp is de eik waaronder Goethe ooit voorgelezen had, niet gekapt. Bij bombardementen in 1944 is de boom ernstig beschadigd en daarna gekapt. Alleen de stomp is nu nog over.

 

 

De boom in kamp “Buchenwald”.

Voordat we naar Weimar gingen, maakten we nog een stop bij het grote monument van Buchenwald. Deze , geheel in de stijl van de DDR gebouwde, klokkentoren torent hoog uit boven de bomen en vanaf deze plek heb je prachtig uitzicht op Weimar.

De klokkentoren beeldengroep “bevrijding van het kamp”.

WEIMAR:
Weimar was, tijdens het bewind van groothertog Karl August in de 19e eeuw, de thuishaven rond de dichter Johann Wolfgang Goethe.
In deze stad werd in 1918, na de val van het Duitse keizerrijk, de Duitse Republiek uitgeroepen.
In de volksmond “Weimarepubliek”.
Het historische stadhart is door Unesco tot “werelderfgoed”verklaart.
Een aantal gebouwen is direct verbonden met de geschiedenis van het Derde Rijk.
Voor de deelnemers van onze reis had ik een wandeling uitgezet met als thema “Weimar en het nationaal socialisme” met behulp van een plattegrond kon men langs deze gebouwen lopen.

Deutsches Nationaltheater hier werd in 1919 de Duitse Republiek uitgeroepen.

In dit pand van een voormalige drukkerij, bevond zich op de eerste verdieping een “aussenkommando” van het KZ Buchenwald. Hier werden, voor Siemens, kabelschoenen voor de V2 gemaakt.

Het Gauforum.

Russische militaire begraafplaats in het stadspark.

Donderdag 4 Oktober.

Dit “Florence aan de Elbe” kent vele schitterende gebouwen uit de Renaissance en Barok o.a. “der Zwinger,Semper Operagebouw,De Kathedraal en het Koninklijk paleis.
Een van de beroemste gebouwen is de,onlangs gerestareerde “Frauenkirche”,
Deze in in de eerste helft van de achtiende eeuw gebouwde kerk is tijdens de geallieerde bombardementen van 15 febr.1945 grotendeels verwoest.
Na een lange restauratie,domineert dit schitterende monument de skyline van Dresden.
Na de verschrikkelijke verwoestende vuurstormen na 15-2-1945 werd het aantal slachtoffers geschat tussen 24.000 en 30.000.
Nu een stad van een bijzondere schoonheid die veel te bieden heeft aan mooie gebouwen uit de glorietijd van de barok- en roccocoarchitectuur.
Een van de highlights is wel de Frauenkirche, van ruine naar herbouwd in haar oude glorie.
Een schril contrast is het wel het voormalige Kulturpalast, welhaast “mooi van lelijkheid” maar hoort zeker bij het verleden van de stad. Tot mijn verbazing stond er, net als 10 jaar geleden, weer iemand met een Sovjetvlag en propanda voor dit pand!!
Foto’s doen eigenlijk geen recht aan de werkelijke pracht van Dresden, echter toch een aantal “kiekjes”.

Semperoper.

Koninklijk Paleis.

 

Zwinger.

Zo zag de Frauenkirche er uit toen op 15 Februari 1945 , na een brand de kerk met donderend geraas instortte.

De kerk, met interieur, in 2018.

Op Vrijdag 5 Oktober vertrekken we weer naar Breda met een aantal ervaringen en indrukken rijker.
Voor volgend jaar staan er weer een aantal mooie reizen op ons programma.
In April een weekend, in Juni 4 dagen Normandie en in Oktober zijn er vergevorderde plannen voor een combinatiereis Oradour sur Glane, hier zijn de meeste inwoners vermoord door de SS, en de Loirestreek met het tankmuseum in Saumur. Kijk voor meer informatie op: www.historyonsite.nl.

Hans Rombouts