5 Daagse Battlefieldtour Elzas
7 t/m 11 Oktober 2017.
Deze historische reis bracht ons naar een gebied met een heel bewogen geschiedenis.
In de afgelopen eeuwen vaak “gewisseld” van eigenaar, hier waren beurtelings Duitsland en Frankrijk de heerser over dit gebied.
Dat heeft zo zijn gevolgen gehad voor allerlei forten en andere grensversterkingen.
Reden te meer om de mooiste en/of interessantste plekken te bezoeken.
22 en 23 April 2017.
Een gevarieerde reis van Operatie “Dynamo” in Duinkerke tot de herfst van 1944 met de Canadese Opmars over het Belgische Leopoldkanaal. Daartussen nog de Atlantikwall en de V-Wapens. Een bijzondere blik op de geschiedenis van WO II.
Pas de Calais is m.b.t. de rest in Frankrijk tijdens de Tweede Wereldoorlog een exceptioneel geval.
Was de rest van Frankrijk, op Vichy na, onder supervisie van Parijs, Pas de Calais viel onder Brussel. Niet bepaald een voordeel.
Dit kwam door de strategische ligging van dit gebied.
De bevolking had te maken met o.a. vorderingen van huizen en paarden.
Ook waren er extreem veel Duitse militairen gelegerd.
Vanwege dit feit waren er frequent hevige bombardementen, de bevolking heeft dan vaak ook proberen te overleven in de puinhopen.
Systematische plundering van dit gebied door Metaalnijverheid, Chemie en textielfabrieken.
Ook leverden diverse razzia’s arbeidskrachten op die gedwongen moesten werken o.a. Atlantikwall.
In 1943 duiken er veel mannen onder.
Zaterdag 22-4 :
Ons eerste reisdoel was de grote bunker bij La Coupole.
La Coupole, gelegen op 5 km van Saint-Omer Frankrijk (Nord-Pas-de-Calais), is een van de meest indrukwekkende overblijfselen van de Tweede Wereldoorlog in Europa. Door de overweldigende massaliteit, de ondergrondse plaatsing van de installaties, het lijden van de dwangarbeiders die het hebben gebouwd, vormt het een symbolische plaats van de nazi-onderdrukking.
Deze immense bunker museum, in 1943-1944 gebouwd door de Organisatie Todt, moest de lanceerbasis worden van V2-raketten tegen Londen. Deze raketten die werden ontwikkeld in het ultrageheime centrum Peenemünde door het team van Von Braun, vormen met de Amerikaanse atoombom, de meest geavanceerde wapens die zijn ontwikkeld tijdens de Tweede Wereldoorlog. De V2 werden in de ondergrondse fabriek “Mittelwerk”, gelegen in het centrum van Duitsland, in serie gefabriceerd door de gedeporteerden van het concentratiekamp Dora.
La Coupole, zwaar gebombardeerd door de Geallieerden, werd in de zomer van 1944, na de landing in Normandië verlaten. De V2’s, die vanaf september 1944 Londen en Antwerpen troffen, werden gelanceerd vanaf mobiele bases in Nederland.
Sinds 1997 trekt deze plaats, getransformeerd in Centre d’Histoire et de Mémoire (Centrum van de Geschiedenis en van de Herinnering), meer dan 1,7 miljoen bezoekers.
Verder lezen “Battlefieldtour: 2 Daagse Calais en Duinkerken e.o.”
3 t/m 8 Oktober 2016.
Na een aantal jaren, was het weer tijd om deze streek te bezoeken. Bij onze vorige reis (2009) hadden we al een aantal bijzondere lokaties bezocht, zoals het R.A.F. Museum in Hendon, Londen en het tankmuseum in Bovington.
Ook dit keer weer een vol en interessant programma!
Op een vroege zaterdagochten reden wij richting Calais om daar met onze touringcar, via de kanaaltunnel, Engeland te bereiken.
Bij aankomst werd het monument bij Capel le Ferne aangedaan. Dit monument herdenkt de gesneuvelde vliegtuigbemanningen tijdens de Slag om Engeland in 1940.
Het onlangs geopende bezoekerscentrum bood extra informatie over deze Slag.
Verder lezen “Battlefieldtour- Zuid-Engeland en Portsmouth.”
Battlefieldtour Normandie 4 t/m 7 Juni 2016.
Zoals u ziet zit de bekende datum 6 Juni in onze reis, deze dag wordt in dit deel van Frankrijk altijd uitbundig gevierd met kerkdiensten, muziek, vuurwerk en optochten van historische voertuigen.
Ook wij hebbendus ook mee kunnen genieten van de festiviteiten.
Op de 4e, vertrokken wij al vroeg richting ons eerste doel, Pegasus Bridge.
“Vele wegen leiden naar Rome”luidt het spreekwoord en dat geldt eigenlijk ook voor Bayeux waar wij verblijven in Logis des Grands Chapeaux in het centrum.
Wij nemen altijd de route via Calais langs de kust, deze is beduidend minder saai als via Lille.
Je komt dan ook door een streek die een oorlog eerder in 14-18 gekenmerkt werd door de vele bloedige slagen; de Somme.
De eerste serieuze stop is Baie de Somme, een fraai natuurgebied gelegen achter een wegrestaurant aan de snelweg. Op de uitkijktoren heb je een fraai zicht op het natuurgebied.
Via Pont de Normandie kom je over de Seine bij Honfleur.
Deze tuibrug heeft een totale lengte van 2143 meter en de overspanning is 856 meter.
Beide pilaren wegen 20.000 ton en zijn 214 meter hoog.
Het is een tolbrug, echter voor fietsers en wandelaars is deze tolvrij.
De brug biedt, bij goed weer, een mooi uitzicht over de Seine.
Een kleiner zusje van de brug die welhaast noch beroemder is, is Pegasus Bridge bij Benouville.
Op de plaats van “oude” brug, dit nieuwere exemplaar. De originele ligt achter het Museum.
Deze plek trekt jaarlijks veel bezoekers die wel eens willen zien waar de 3 gliders zijn geland.
In de nacht van 5 op 6 Juni 1944 was de opdracht van Major Howard om de bruggen over de Orne en het Caen Kanaal te veroveren. Het Ox- en Bux Regiment klaarde de klus in no time en schreef hier geschiedenis.
Voor onze 2 daagse historische reis stonden een aantal historische plaatsen op het programma.
Een aantal hadden te maken met de gevechten die van September 1944 tot Februari 1945 plaatsvonden. Een stuk van de Nazi ideologie is terug te vinden in de Ordensburg Vogelsang.
Ook de stad Trier waar ons hotel zich bevond heeft te lijden gehad van de Tweede Wereldoorlog, hier zijn heden ten dag nog sporen van bombardementen en gevechten.
Op zaterdag 23 April vertrokken wij naar ons eerste doel, de Ordensburg Vogelsang.
Hier kregen wij, on de deskundige leiding, een rondwandeling door enkele gebouwen en op het terrein.
De NS-Ordensburg Vogelsang is een voormalig opleidingskamp van de NSDAP in de Duitse Eifel. De burcht is tussen 1934 en 1936 gebouwd naar ontwerp van Clemens Klotz..
Tot 1939 werden in de Vogelsang vijfhonderd “Ordensjunkers” opgeleid, onder andere in
rassenfilosofie en lichamelijke opvoeding. De afgestudeerden zouden de toekomstige leiders van het Derde Rijk worden.
Door het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog in 1939 werden de leerlingen opgenomen in het leger en maakten deel uit van de invasiemacht die Polen binnenviel. Gedurende de oorlog maakte de Wehrmacht nog gebruik van het complex.→
Het Amerikaanse leger veroverde Burg Vogelsang in 1945 en bleven er tot 1950, daarna werd het kamp door de Belgen gebruikt als legerplaats, zij doopten dit: Kamp Vogelzang.
Het Belgische leger vertrok tenslotte in 2006 en alles werd teruggeven aan de Duitse overheid. Heden ten dage is het een onderdeel van Naturpark Eifel.
Op het terrein bevindt zich ook het Rode Kruis Museum.
Vanuit Vogelsang reden we naar een Russich ereveld in Simmerath, hier liggen 2322 Russische mannen, vrouwen en kinderen begraven, allen slachtoffer van de Tweede Wereldoorlog.
Tevens brachten wij een bezoek aan 2 Duitse militaire begraafplaatsen.
Hürtgenwald:
Op deze oorlogsbegraafplaats liggen 3.001 oorlogsslachtoffers begraven die omgekomen zijn tijdens de slag om het Hürtgenwald. 2.925 Duitse soldaten, 35 burgers, 27 Russen, 13 Polen en 1 Belg.
Vossenack. Met 2347 gesneuevelden. Onder hen 35 die, na de oorlog, om het leven kwamen bij het opruimen van explosieven.
Zondag 24 April stond een rondwandeling door Trier op het programma.
Deze oude stad met Romeinse roots droeg ook nog de sporen van WO 2.
De Port Nigra. Nu en hieronder in 1945.
De grote markt met rechts de “Steipe”.
En in de Tweede Wereldoorlog:
Ons laatste reisdoel was “Katzenkopf” in Irrel, een onderdeel van de Westwall.
De van 1937 tot 1939 gebouwde bunker „Katzenkopf“ is de meest noordelijke en vanddag de einige bunker van de voormalige „Westwall“ die te bezichtigen is. Hierin is in drie toegankelijke verdiepingen het Westwallmuseum ingericht met een interessant overzicht van fotodocumentatie en wapens.
Interieur Panzerwerk deze gang zou aan moeten sluiten op een spoorwegtunnel diep in de berg, dit is niet gerealiseerd.
Tenslotte weer terug naar huis via de Belgische Ardennen waar we nog sneeuw hadden onderweg.
Hans Rombouts
www.historyonsite.nl
Een verslag van ons lid Hans Rombouts. Gids voor History on Site.
REIMS
Wie de naam “Champagne” hoort denkt meteen aan de mousserende wijnsoort die hoort bij deze streek tussen Reims en Verdun.
Deze streek heeft in beide wereldoorlogen een grote rol gespeeld.
Op onze historische reis van 17 t/m 21 Oktober 2015 hebben wij een aantal plekken bezocht over de roerige geschiedenis van deze streek.
Op weg naar Reims bezochten we Compiègne. Ik kijk naar het terrein en haal de beelden weer voor de geest, een zichtbaar tevreden Hitler die de Fransen hun nederlaag inwrijft door hetzelfde rijtuig te gebruiken waar in 1918 de Duitsers hadden moeten tekenen voor de onvoorwaardelijke overgave na WO 1. Een “zusje” van het bewuste rijtuig staat opgesteld in een tentoonstellingsruimte en is ingericht als het “capitulatie-rijtuig” van 1940. Buiten de nodige kanonnen en een Renault tank uit de Eerste Wereldoorlog en de plek op het middenterrein waar het rijtuig destijds stond.
Aan het einde van de laan die uitkomt op het midden terrein het grote monument met de tekst “ aan de heldhaftige soldaten van Frankrijk, verdedigers van vaderland en recht. Glorieuze bevrijders van Elzas en Lotharingen”. Op de foto’s uit 1940 staat een groep Duitse officieren bij datzelfde monument, voorzien van een grote vlag met swastika. Elzas en Lotharingen werd door de Duitsers in WO 2 beschouwd als Duits en de inwoners kregen dus te maken met dienstplicht en 140.000 mannen van deze streken werden verplicht opgenomen in de Wehrmacht.
In Compiègne zelf bevindt zich het voormalige doorgangskamp Royallieu dat van Juni 1941 tot Augustus 1944 door de Duitsers gebruikt werd om in totaal 45.000 mensen te deporteren naar het oosten.
De moderne entree is wat sober en de dames achter de balie vertellen de geschiedenis van het kamp.
Je krijgt een hoofdtelefoon mee met informatie die je zelf in kunt stellen.
Op het terrein achter de entree zijn een aantal voormalige barakken met daarin foto’s en films.
De “graffity” op de muren dateren uit de tijd dat Royallieu een Franse legerbasis was.
Toevallig wordt op een muur van de barak de film vertoont over de Franse capitulatie in juni 1940.
Beelden van het rijtuig dat versleept werd door de Duitse Wehrmacht.
Het rijtuig zou daarna naar Duitsland verdwijnen waar het tentoongesteld werd als bewijs van de overwinning van Duitsland. In 1945 brandde deze uit in de buurt van Crawinkel .
Een versierde ring van Wagons-Lit ligt nu in een museum in de buurt van Arnstadt.
In Reims brengen we o.a. een bezoek aan het Capitulatie Museum, dit is gevestigd in een schoolgebouw.
De zaal waar het Duitse leger in persoon van Generaal Jodl tekende voor de capitulatie van alle troepen in West-Europa op 7 Mei 1945 is behangen met grote wandkaarten van Europa.
Jodl had daar het volledige zicht op, een stuk psychologie van Eisenhower die hem wilde doordringen van de overwiningen van de geallieerden.
In het centrum van Reims, de gedenkplaats waar eens het hoofdkwartier van de Gestapo stond.
Boven de ingang staat: Square des Victimes de la Gestapo er achter een mini-plantsoen, compleet met kleine vijver en fonteintjes.
Aan de binnenzijde van de façade , bordjes met de namen van hen die door de Duitsers gedood zijn, door de Gestapo of in gevechten als lid van het FFI (vrije Franse leger).
Ook zijn leden van de “maquis” gedeporteerd naar Dora, Neuengamme en Mauthausen, waar zij de ontberingen en zware arbeid niet hebben overleefd.
Aan de Place de la Republique zie je het grote monument ter nagedachtenis van de slachtoffers van Eerste en Tweede Wereldoorlog. In het grasveld een bloembed met de jaartallen 1939 en 1945, een vignet met het getal 70 geeft aan dat dit vorig jaar gemaakt is.
FORT DE LA POMPELLE:
Niet ver van Reims staat het Fort de la Pompelle, dat ooit deel uit maakte van de verdedigingsgordel rond Reims. Dit bolwerk werd gebouwd van 1880 tot 1883, voorzien van 6 kanonnen van 155 mm en 4 van 138 mm. Tijdens WO 1 heeft dit fort ernstig te lijden gehad van de beschietingen door het Duitse leger, echter de weerstand werd niet gebroken en het bleef in Franse handen.
Tegenwoordig is er een tentoonstellingsruimte met allerlei attributen uit WO 1.
Je ziet duidelijk dat men nog druk doende is om alles nog te verbeteren en uit te breiden.
Buiten vind je een aantal Franse en Duitse kanonnen uit die tijd.
FERME DE NAVARIN, MARNE 14-18 EN BLANC MONT.
Tussen Suippes en Sommepy-Tahure liep in de Eerste Wereldoorlog de grens tussen de Franse- en Duitse linies. Een gebied waar, onder barre omstandigheden, zwaar gevochten is met weinig terreinwinst.
In Suippes is een bezoek aan het museum Marne 14-18 de moeite waard.
Naast het museum het monument voor de vier korporaals van Souain. Deze onderofficieren werden op 17 maart 1915 gefusilleerd, als voorbeeld voor de troepen die kort daarvoor geweigerd hadden zich nodeloos te laten afslachten. In datzelfde jaar waren een reeks Franse offensieven keer op keer mislukt, de Franse militairen werden regelmatig door eigen artillerie beschoten en de beloofde vernietiging van de vijand voor hen bleef uit. Niet gek dat men niet meer bereid was om uit de loopgraven te komen. De weduwe van Korporaal Maupas, Blanche, kreeg pas in 1934 voor elkaar dat het Hof van Justitie een uitspraak deed over de terdoodveroordelingen van deze militairen.
De rechtbank gaf het advies tot rehabilitatie.
Monument de Navarin (4 km van Souain), is een groot monument annex “Ossuaire” (knekelhuis).
Dit punt werd tijdens het 2e Champagne offensief (september 1915) bereikt door de Fransen.
Rond het piramidevormige gedenkteken is het landschap niet meer gecultiveerd, duidelijk zijn de sporen zichtbaar van het toenmalige slagveld.
Het Ossuaire bevat de restanten van 10.000 militairen, wier beenderen nog lang na WO 1gevonden werden in de omgeving. Boven op het gebouw, staat een beeldengroep die drie patrouillerende soldaten voor moet stellen, met de gezichten van Generaal Gouraud, een broer van de beeldhouwer en Luitenant Quentin Roosevelt. De laatste, Amerikaans piloot en zoon van president Theodore Roosevelt, is gesneuveld in Noord-Frankrijk toen hij werd neergehaald in zijn vliegtuig.
Voor degenen die de Amerikaanse begraafplaats bij Colleville sur Mer (Normandie) hebben bezocht, Quentin is hier later herbegraven en rust nu naast zijn broer Theodore Roosevelt van de 4e Us infantery
Division.
De deelname van de Amerikanen aan de Eerste Wereldoorlog in 1917 zorgde voor een ommekeer in de strijd die uiteindelijk mede leidde tot de nederlaag van Duitsland in 1918.
Het monument ter nagedachtenis aan de gesneuvelde Amerikaanse soldaten staat op een hoogte bij Sommepy.
Een heel bijzondere site is die van Main de Massiges.
In de Eerste Wereldoorlog is er zwaar gevochten om deze stellingen.
Als je nu een bezoek brengt aan Main is het verrassend om te zien hoeveel er nog bewaard is gebleven.
Aan het begin staat een informatiebord dat het verhaal vertelt van de bloedige slagen uit die periode.
Je wandelt door de loopgraven die door een groep enthousiaste vrijwillgers opnieuw is uitgegraven en onderhouden. Het unieke is ook dat de bodemvondsten nog her en der in de loopgraven zijn blijven liggen. Een deel van het smalspoor traject is zichtbaar aanwezig.
Een echte aanrader! Bedenk wel dat de groep die het beheer heeft van de “main” eist dat je niets mee neemt. Zo hebben de volgende bezoekers ook nog iets te zien. Respecteer hun wens.
Heeft u nog plannen voor een bezoek aan dit deel van Frankrijk?
Kijkt u dan gerust eens op mijn facebook pagina. Ook in 2016 maken wij weer een aantal battlefieldtours naar interessante plekken uit WO 1 en 2.
Een vast item is de vierdaagse reis naar Normandië. Voor de D-Day geïnteresseerden willen wij een meerdaagse reis organiseren naar Zuid-Engeland.
Op de agenda staan o.a. het Southwick House, van hieruit werd operatie Overlord geleid.
In de buurt het D-Day museum met de Britse tegenhanger van het tapijt van Bayeux.
Een dag Portsmouth biedt u de mogelijkheid tot bezoek aan de Historic Dockyard.
Ook een bezoek aan het beroemde tankmuseum in Bovington hoort tot de mogelijkheden.
T.z.t. komt er meer informatie op de site: www.historyonsite.nl
Hans Rombouts Breda
Een verslag van ons lid Hans Rombouts.
Op 11 en 12 April van dit jaar zijn wij met “History on Site” (historische reizen) naar Remagen en Koblenz geweest.
Hoewel de originele brug verdwenen is, valt er toch nog wel wat te zien van de beroemde Ludendorff-brug.
De oprit op de westelijke oever is nog grotendeels intact, vanuit het voorste stuk heb je uitzicht over de rest. Aan de overzijde is de opening van de spoortunnel zichtbaar, deze is nu in gebruik als champignonkwekerij.
Op beide oevers zijn de torens nog aanwezig die destijds de toegang vormden naar de eigenlijke brug.
In de torens op de west-oever bevindt zich het documentatiecentrum annex museum.
Honderden foto’s, maquettes en voorwerpen tonen de geschiedenis van de brug.
De brug schreef in 1945 wereldgeschiedenis, bij hun opmars over de grote rivieren in Duitsland werden de geallieerden steeds weer geconfronteerd met opgeblazen bruggen over Rijn, Moezel en Ruwer.
Dit verhinderde een snelle doorstoot naar het hart van het derde rijk.
Groot was dan ook de verassing toen op 7 Maart de Amerikanen een intacte brug aantroffen.
Hoe kon het zijn dat de Wehrmacht er niet in geslaagd was om ook deze vitale brug te vernielen?
Een van de belangrijkste oorzaken is wel het feit dat de springladingen onder de brug van inferieure kwaliteit waren. Helemaal ongeschonden was de brug na de poging om haar op te blazen niet, maar het brugdek was, met aanpassingen, nog goed te gebruiken.
Het door een explosie veroorzaakte gat in de oprit aan de westelijke kant was snel gedicht en met de inspanningen van de Amerikaanse Genie kon de brug al snel in gebruik worden genomen.
Toen de brug uiteindelijk op 17 maart instortte, waren er al duizenden manschappen en voertuigen naar de andere oever gebracht. Uiteraard hadden de Amerikanen reeds voor deze datum 2 drijvende pontonbruggen geraliseerd, hierdoor kon de stroom geallieerde militairen door blijven gaan.
Op de buitenzijde van de torens zijn een aantal gedenkplaten aangebracht van o.a. de Amerikaanse 9de , 78ste en 99ste infanterie divisie.
Minder bekend is het feit dat zich in de nabijheid van de brug, krijgsgevangenenkamp “Goldene Meile” bevond. Door de erbarmelijke omstandigheden zijn er veel van de gevangenen gestorven. Bij Bad Bodendorf liggen 1213 van hen begraven. Nu bevindt zich op het terrein van dit kamp een camping met dezelfde naam. Slechts een monument herinnert aan het kamp.
Bij ons bezoek aan de begraafplaats viel ons de leeftijd op van hen die hier hun laatste rustplaats vonden, de jongsten in de dertig en veel van hen nog ouder.
Waarschijnlijk leden van Hitler’s laatste poging tot verdediging van het Reich d.m.v Volksturm.
KOBLENZ:
Deze historische stad op de punt van Rijn en Moezel heeft veel te lijden gehad van de bombardementen in WO 2. Ook het grote standbeeld op de “Deutsche Eck” werd zwaar getroffen, het zwaar beschadigde beeld is dan ook na de oorlog verwijderd. Pas in 1993 werd er een nieuw beeld geplaatst.
Ons doel, de Wehrtechnische Sammlung van de Bundeswehr, was beslist de moeite waard.
Dit is een museum voor militaire technologie. Het WTS dient nog steeds als opleidingsinstituut voor militairen, maar is voor publiek toegangkelijk. De verzameling bestaat o.a. uit een groot aantal tanks, voertuigen, geschut, vliegtuigen etc.
Veel van het tentoongestelde materiaal is (deels) opengewerkt.
Naast de vele grote stukken geschut, vliegtuigen, voertuigen en tanks, zijn er ook allerlei andere zaken te zien die bij het Duitse leger gebruikt zijn.
Naast de grote hallen vindt men verdeeld over vier verdiepingen,kleinere voorwerpen, zoals radioapparatuur, uniformen, pistolen, geweren, mortieren en nog veel meer.
Een bezoek dat meer dan de moeite waard is!!
Informatie over het WTS kunt u vinden op: http://www.vffwts.de/de/ueberdiewts.html
De website van het bezoekerscentrum van de brug: www.bruecke-remagen.de/
Meer weten over de reizen van History-on-Site ? zie www.historyonsite.nl.
Hans Rombouts
Battlefield Tourguide
ZATERDAG 4 JULI 2015
Dit jaar is het 75 jaar geleden dat een van de spectaculairste acties uit de Tweede Wereldoorlog uitgevoerd werd. Met de inzet van een nieuw soort strijdmacht, namelijk parachutisten en zweefvliegtuigen, en een nieuw wapen, holle ladingen, schakelde het Duitse leger op 10 mei 1940 binnen 15 minuten het sterkste fort ter wereld, Fort Eben Emael in België, uit. De Duitse inzet in 1940 van parachutisten en zweefvliegtuigen deed Engeland en later ook Amerika besluiten om ook parachutisteneenheden op te richten. Daarbij kopieerden men aanvankelijk de uitrusting van de Duitsers veelal buitgemaakt in Nederland. De inspanningen van de geallieerden resulteerden vier jaar later in de inzet van parachutistendivisies in Normandië en Nederland.
De Vereniging Vrienden van het Airborne Museum organiseert op zaterdag 4 juli in samenwerking met de Documentatiegroep ’40-’45 en Battlefieldtours Groningen een eenmalige Battlefield tour naar het informatiecentrum “De Brug” bij het Albertkanaal in België en het nabij gelegen Fort Eben-Emael. Het onlangs geopend informatiecentrum geeft een beeld van de verdediging in 1940 van de bruggen over het Albertkanaal en de rol die het Fort Eben-Emael hierbij speelde. Het Fort Eben Emael wordt onder leiding van een Nederlandssprekende gids bezocht.
De Battlefield tour vertrekt om 08.30 uur vanaf het station Ede-Wageningen met een bus naar het informatiecentrum”De Brug” in Vroenhoven. Vervolgen wordt een lunch gebruikt in Kanne, België. In de middag volgt een rondleiding door een deel van het fort Eben-Emael. In dit goed bewaarde fort zijn diverse ruimtes ingericht zoals ze in 1940 gebruikt werden. Diverse al dan niet vernielde geschutsopstellingen zijn nog aanwezig. Als de tijd en het weer het toelaat zal nog een wandeling bovenop het fort waar de Duitse zweefvliegtuigen landden volgen. Rond 17.00 uur is de terugtocht naar Ede waar we om 19.00 uur denken aan te komen.
Datum : zaterdag 4 juli 2015.
Vertrek: 08.30 uur vanaf station Ede-Wageningen bij het busstation aan de Edese uitgang. Hier is voldoende gratis parkeerplaats. Ede is goed bereikbaar per spoor.
De tour is inclusief vervoer, toegang tot “De Brug” en Fort Eben-Emael, gids en lunch. Kosten € 50,00 over te maken op rekeningnummer IBAN NL33 INGB 0005 1137 51 t.n.v: Vrienden van het Airbornemuseum te Oosterbeek onder vermelding van BFT 4 juli. Uw betaling is tevens uw aanmelding.
Minimum aantal deelnemers 25. Maximum aantal 45. U krijgt alleen bericht als de tour volgeboekt is. Neem voor meer informatie contact op met w.boersma@wxs.nl / 0318-639633.
In de afgelopen 20 jaar ben ik al meer dan 18 keer in Normandie geweest in het kader van de tweede wereldoorlog. De laatste jaren als reisleider/gids.
In die tijd heb ik al veel bijzondere dingen gezien, je zou kunnen zeggen dat dit “stille getuigen” zijn van de slag om Normandie. Vaak niet bekend bij de toerist die deze historische streek bezoekt.
In de komende serie laat ik u zien dat, als je er oog voor hebt, er nog veel te zien is.
Naast de tour naar deze beroemde streek in Frankrijk, organiseer ik ook andere “slagveldreizen” naar Duitsland, Polen, Tsjechie, Belgie, Engeland en Duitsland.
Normandie.
Ste Mere Eglise.
Iedereen de de film “de langste dag” gezien heeft kent de scene van de landende Amerikaanse para’s op het marktplein met kerk en natuurlijk John Steele die op uiterst onfortuinlijke wijze aan de spits van de kerk bleef hangen.
Al sinds jaar en dag hangt er dan ook een pop aan de kerktoren die deze beroemde para uitbeeld.
Dezelfde kerk heeft nog wat andere “specials”. Op de kopse kant van de kerk, waar de hoofdingang was, is wel een heel bijzonder ornament te zien.
Een van de stenen druiventrosjes die rond de ingang zijn aangebracht heeft een wel heel aparte transformatie ondergaan, het is nu een doodskopje.
Het verhaal wil dat een Duitse militair met zijn bajonet dit veroorzaakt heeft! (zie foto).
De sporen van de strijd zijn ook terug te vinden in de gebouwen en hekwerken rond het plein.
De kogelinslagen in het huis met de schoorsteen en de spijlen van het hek.
(zie foto’s).
De dorpspomp bij de kerk die in de nacht van de landingen werd gebruikt om branden te blussen, is nog aanwezig op het plein, vaak verscholen achter geparkeerde auto’s.
Bij deze pomp is een bord geplaatst met daarop informatie over de gebeurtenissen in 1944.
Andere monumenten; gedenksteen voor Aexandre Renaud, burgemeester van Ste Mere Eglise in WO 2,
Monument (achterzijde veehal) voor de tijdelijke eerste Amerikaanse begraafplaats.
Hans Rombouts
Historyonsite.nl
