door webmasterdg4045 | jun 13, 2024 | Battlefieldtours, Vereniging
Dinsdag 4 Juni.
Zoals ieder jaar, vertrokken wij nu ook weer vroeg vanuit Breda en wel om 06.00 uur.
Via de Pont de Normandie bereikten we s ’middags Pegasus Bridge bij Benouville.
Omdat het dit jaar precies 80 jaar geleden is dat de invasie plaatsvond, was het bijzonder druk.
Een Amerikaanse Pipes and Drums-Band speelde verschillende bekende nummers zoals “Scotland the Brave” en marcheerde over de brug. Deze gelegenheidsband was samengesteld uit Brandweermensen die uit allerlei staten kwamen.
Deze plek is beroemd geworden door de acties van het “Oxfordshire en Buckinghamshire Light Infantery Regiment”, zij veroverden in de nacht van 5 op 6 Juni 1944 de strategische bruggen over de rivier de Orne en Het Caen-Kanaal.
De originele brug en een replica van een Horsaglider zijn te zien achter het museum.
Het volgende doel is de Britse militaire begraafplaats in Ranville.
De eerst gesneuvelde Britse militair was Danny Brotheridge, hij stierf aan zij verwondingen opgelopen in de strijd om de brug.
Hij ligt begraven naast de kerk van Ranville, aan de andere kant van de kerk is de grote Britse militaire begraafplaats met zo’n 2565 graven.
Een bijzonder graf is dat wel van Emile Corteil, hij sneuvelde op 6 juni 1944 samen met zijn “parahond” Glenn.
Beiden hebben hun laatste rustplaats gevonden in hetzelfde graf.
Daarna richting hotel waar we de komende dagen zullen verblijven
Woensdag 5 Juni.
Omdat de verwachting was dat het ontzettend druk zou worden in Ste Mere Eglise, gingen we vroeg op pad, om 08.15 uur.
Aangekomen werd al gauw duidelijk dat parkeren wel een ding zou worden.
We kwamen makkelijk door de eerste controle.
Even verderop bij de rotonde die gedeeltelijk afgezet was met grote betonblokken, kregen we controle van een beveiliger die ons vroeg of er veteranen in de bus zaten.
Die hadden we ook!! Uiteraard niet van WO2 maar latere conflicten.
We mocht de bus dus parkeren op de daarvoor bestemde plaats.
Evenals vorige jaren was er ook weer een groot reanactment-kamp (Camp Geronimo) achter het museum.
Waren er vorig jaar al flink wat historische voertuigen, nu waren er bijna twee keer zoveel!!
Ik telde maar liefst 10 Shermantanks, een Stuarttank en een Hellcat.
Ook hier weer veel gezelligheid!
Het volgende item op het programma zou “La Fiere: zijn met het standbeeld van “Iron Mike”.
Echter bleek dat alles zo was versperd dat dit onmogelijk was.
Dus leek op dat moment de Batterijen van Azzeville of die van Crisbecq een goed alternatief was.
Normaal gesproken zou het daar redelijk rustig zijn geweest, ware het niet dat er parachute droppingen in dit gebied waren gepland.
Dan maar richting Utah Beach.
Op weg hier naartoe lag Manoir de Brecourt met een monument dat de acties van Majoor Dick Winters herdacht. Hier werden 5 grote Duitse kanonnen uitgeschakeld door de para’s van de 101ste Airborne ( 506 Regiment. Easy Company). Dus een korte stop was wel op zijn plaats.
Gelukkig was het bij Utah Beach
Niet zo druk. We konden dus daar uitgebreid tijd nemen om zowel museum als strand te bezoeken.
Op Utah Beach bevond zich net op dat moment. Een groep veteranen.
Net voor de strandingang zat een veteraan die met zijn rollator niet op het strand kon komen.
Een van de begeleiders van deze groep vertelde dat deze veteraan gevochten had in Oostenrijk.
In de groep was een veteraan van 105 die op Omaha Beach was geland op D-Day.
Mij werd verteld dat deze krasse man, zich geestelijk en lichamelijk nog een stuk jonger voelde, hij golfde nog drie keer per week.
Net voor het museum was iemand die gekleed was als een lid van de Franse Gendarme uit WO2.
Ik mocht samen met hem op de foto.
Toen weer richting Bayeux.
Donderdag 6 Juni.
Op deze speciale dag was het voor een groot deel van het invasiegebied verplicht om een speciaal vignet op voorruit van auto of bus te voeren.
Alleen dan mocht je je in het gebied verplaatsen.
De snelweg van Caen naar Isigny was compleet verboden terrein dus wilde je ergens naar toe dan maakte je gebruik van een andere weg.
Vanwege deze handicap, had ik besloten dat de batterijen van Longues sur Mer, die dichtbij lagen, een prima site was om te bezoeken.
Onderweg hiernaar toe, bezochten we de Britse Militaire begraafplaats bij Ryes.
Hier liggen, naast 1 Pool en 335 Duitsers. 652 gesneuvelden van het Britse gemenebest.
Op dit ereveld liggen, naast elkaar, twee broers, Robert en Joseph Casson.
Robert werd bij de landing op Juno Beach al in de boot geraakt en stierf ter plaatse, hij kreeg een zeemansgraf. Echter op 19 Juni spoelde zijn lichaam aan en werd hij begraven bij een strandmuur bij St Aubin sur Mer. Later werd hij herbegraven op Ryes Cemetery.
Toen de moeder op 17 en 18 Juli bericht kreeg dat beide broers gesneuveld waren (Joseph op 27 Juni), deed zij een verzoek om Joseph, die op een andere begraafplaats lag, over te brengen naar Ryes en te worden begraven naast zijn broer. Aan dat verzoek werd op 13 November van datzelfde jaar voldaan.
Longues sur Mer is wel een van de meest bezochte plekken in deze streek.
In de 4 geschut bunkers stonden stukken scheepsgeschut van 150 mm die een ernstige bedreiging vormden voor de invasiestranden.
De kanonnen werden, na een vuurgevecht met geallieerde schepen voor de kust, op 6 Juni 1944 uitgeschakeld en de batterij werd de volgende dag veroverd door de Britten.
Uniek is dat in 3 van deze bunkers nog een compleet kanon staat.
De vuurleiding bunker aan de rand van de kust is ook nog bewaard gebleven.
Voordat we terug naar Bayeux gingen, bezochten we het Musee des Epaves (wrakkenmuseum).
Gedurende 35 jaar heeft eigenaar van dit museum “oud ijzer” uit zee naar boven gehaald om als schroot verkocht te worden. Vanwege het feit dat er een aantal complete tanks en delen van schepen bij waren. heeft hij gezorgd dat die geconserveerd werden en buiten of binnen tentoongesteld werden,
Binnen is er een overvloed van opgedoken zaken van vaar- en voertuigen die voor de kust gezonken waren tijdens de invasie.
Vrijdag 7 Juni.
Onze laatste dag alweer.
Richting Breda, maar onderweg bekeken we nog de Batterie Todt bij Audginghen.
Een reusachtige bunker die onderdeel uitmaakte van de Atlantikwall.
Naast het museum een stuk spoorweggeschut, uniek in Europa.
S ’Avonds waren we net na 7 uur weer in Breda zonder noemenswaardig oponthoud.
Deze reis ook een aantal veteranen gezien waarvan sommigen al meer dan 100 jaar oud zijn!!
Volgend jaar gaan we van 5 t/m 8 Juni, ik weet zeker dat het dan een heel stuk rustiger zal zijn.
Dan is er voldoende tijd en gelegenheid om weer allerlei interessante plekken te kunnen bezoeken.
Hans Rombouts
door webmasterdg4045 | apr 18, 2024 | Battlefieldtours
Een battlefieldtour die wij zo’n 14 jaar geleden ook hebben gemaakt, dus weer tijd om ook nu weer Lille en omgeving met een bezoek te vereren.
Vanwege het feit dat het legermuseum er een is van hoge kwaliteit en variëteit , stond ook dit wederom op ons programma.
Om 7 uur s ’ochtends weer met de touringcar van Breda op weg naar ons eerste stop, Notre Dame de Lorette in Frankrijk.
Op deze historische plek is in de Eerste Wereldoorlog hard gevochten.
Vanaf 1914 heeft het Franse leger geprobeerd om deze hoogte op de Duitsers te winnen.
Na hevige gevechten lukte het de Fransen in Mei 1915 om deze belangrijke hoogte te heroveren .
Een strijd die in de voorafgaande periode 100.000 levens kostte.
Een bewijs van deze bittere gevechten zijn de graven van gesneuvelde Franse militairen, zowel individueel als in massagraven.
In de kapel en de toren zijn veel herdenkingsplaquettes geplaatst die het leed van de families in beeld brengen die hun familielid verloren in deze streek.
De namen van 579.606 militairen, van alle strijdende partijen.die in 14-18 in deze streek hun jonge leven verloren staan in alfabetische volgorde gegraveerd op het “Anneau de la Mémoire “ .
Een indrukwekkend monument bestaande uit stalen platen die een ring vormen van 345 meter omtrek.
Wie op deze heuvel staat beseft, door de hoogte, dat deze van strategisch belang was.
Ons volgende bezoek betrof de Britse militaire begraafplaats “Cabaret Rouge”, een van de vele dodenakkers in deze streek. Hier liggen ook Canadezen.
Wat opvalt is dat het centrale gedeelte een cirkel vormt met grafstenen.
Vaak 22 jaar of net iets ouder toen zij vielen bij de hevige gevechten in dit deel van Frankrijk.
Aan de binnenzijde van de muur stenen met de tekst “in memory of”, een eerbetoon aan hen die gestorven zijn in gevangenschap of wier graf verwoest is door bombardementen en dus nu niet meer bekend.
Opvallend zijn ook de vele monumenten aan de vrijwilligers van landen zoals Polen en Tjecho-Slowakije, van die laatste staat er een bij een begraafplaats.
Dat de Canadezen een grote rol hebben gespeeld in de vele veldslagen, zowel in 1916 als in 1917, blijkt wel aan de site “ Canadian National Vimy Memorial Park”.
Als bezoeker kun je door de (gereconstrueerde) originele loopgraven lopen en de tunnels bezoeken waar de Canadezen in aanloop van de slag om de Somme in 1916 schuilden.
Ook is er een fraai bezoekerscentrum.
Nog meer indruk maakt het Canadese monument bij Vimy dat hoog uittorent (30 meter) bovenop de heuvel even verderop.
Dit werd in 1936 onthuld en symboliseert de deelname van de Canadese militairen die een belangrijke bijdrage hebben geleverd in de strijd.
Na afloop van al deze bezoeken, reden we naar ons hotel in Lille.
De volgende ochtend was er, voordat we naar Brussel reden,. nog even gelegenheid om een wandeling door deze mooi stad met vele monumenten te maken.
In Brussel bevindt zich het Legermuseum.
Dit gebouw herbergt een zeer uitgebreide collectie militaire zaken.
Wandelend door dit museum maak je, als het ware, een reis door de tijd.
Van harnas tot gevechtsvliegtuig en tank,
Wat mij het meest aansprak is de afdeling 1919-1945 met de geschiedenis van het interbellum en de tweede wereldoorlog.
Zeer veel unieke en zeldzame voorwerpen nemen je mee door de geschiedenis en iedere vitrine nodigt de bezoeker uit om ieder aspect te bekijken.
De andere afdelingen zijn ook zeker de moeite waard.
De fraaie harnassen- en wapencollectie is fantastisch mooi en je komt ogen tekort om alles te kunnen zien.
De vliegtuigenhal ondergaat nog een restauratie, maar ook hier weer veel interessants om te zien.
Mede dankzij het mooi weer, de zon scheen overvloedig, was het een geweldig weekend.
Hans Rombouts
door Webmaster | mrt 1, 2024 | Battlefieldtours, Persberichten
(advertentie)
Na onze reizen naar Verdun, Ieper, en Keulen is het dit jaar de beurt aan de stad Lille.
Net over de Belgische grens is deze culturele hoofdstad ons overnachtingadres van weer een uniek weekeind.
De plaatsen die we bezoeken zijn nauw verbonden met de grote veldslagen uit de eerste wereldoorlog, Lille ligt in Frans-Vlaanderen en was destijds het toneel van hevige gevechten door o.a. Franse en Canadese legers.
In het landschap zijn nog veel sporen te vinden in de vorm van ruïnes, monumenten, loopgraven en militaire begraafplaatsen.
Bij Vimy Ridge ligt het Newfoundland Memorial Park met een bezoekerscentrum, originele loopgraven en monumenten. Vlakbij vindt je het immens grote witte Canadese Monument.
Notre Dame de Lorette geeft een inkijk op de strijd van de Fransen, compleet met het ossuarium en de ruine van de kerk van Ablain Saint Nazaire.
Brussel met het grote legermuseum dat bol staat van unieke zeldzame items uit beide wereldoorlogen is het sluitstuk van deze reis.
Kortom een weekend vol historische plaatsen die meer dan de moeite waard zijn!!
-
-
Inbegrepen:
– Reis met luxe touringcar
– vrij bezoek aan Notre Dame Lorette, Cabaret Rouge en Vimy Ridge
– 1 overnachting met ontbijt in een hotel in het centrum van Lille
– bezoek aan de stad Lille
– vrij bezoek aan het Koninklijk Legermuseum in Brussel
– Nederlandse reisleiding
Prijs: € 249,25 p.p. excl. annuleringsverzekering
Voor boekingen of meer informatie kunt u altijd e mailen of even bellen.
E mail: fsanders@tiscali.nl
Tel: 06-23942521
Hans Rombouts Reisleider/Gids
door Webmaster | jun 27, 2023 | Battlefieldtours
Zaterdag 3 Juni.
Wij vertrokken, met een groep van 30 deelnemers, weer vroeg van het Schoolakkerplein in Breda.
Na een aantal pauzes bereikten we de Pont de Normandië die de Seine overspant.
Altijd weer een mooi moment om van deze grote brug, foto’s te maken.
Onze eerste echte “stop”, hadden we bij Pegasusbridge over het Caen-Kanaal.
Deze iconische plek vertelt het verhaal van de troepen van het Oxfordshire- en Buckinghamshire Light Infantery Regiment dat op 6 Juni 1944, na middernacht in slechts tien minuten beide bruggen veroverde.
De landingsplaats van de gliders van Major Howard, de bevelvoerder van de militairen , is nu aangegeven d.m.v. 3 monumenten.
Cafe Gondre, het eerst bevrijdde huis van Frankrijk, doet hier goede zaken met de vele bezoekers die deze plek willen zien.
Achter het museum ligt de originele brug en een replica van de Horsa Glider.
Een overblijfsel van de Atlantik Wall , de Hillman Binkers ligt achter Sword Beach en is normaal gesproken aan de binnenzijde in Juni niet toegankelijk.
Echter… in de week van de herdenkingen rond 6 Juni, was het complex niet alleen binnen te bezoeken, maar er was ook een groot reanactment kamp opgezet.
Geweldig om te zien hoe daar diverse historische voertuigen opgesteld stonden, compleet met de eigenaren, veelal in uniformen uit de tweede wereldoorlog.
Aan het eind van de middag, naar ons hotel in Bayeux waar wij van ons diner genoten.
Zondag 4 Juni.
Achter Sword Beach bij Ouistreham, ligt een grote vuurleidingsbunker van 5 verdiepingen.
Dit unieke bouwwerk herbergt een museum dat toont hoe deze kolos in de tweede wereldoorlog werd bevolkt en dienst deed als “ogen” voor de kustbatterijen.
De “leitstand” kon door het ruime zicht op de kust het vuur op een aanvaller aansturen.
Buiten waren een aantal voer- en vaartuigen opgesteld, w.o. een landingsboot.
Dit exemplaar was een replica en gebruikt in de film “Saving Private Ryan”.
Dan richting Arromanches, hier liggen nog de restanten van de beroemde kunstmatige haven (Port Winston).
Het museum wat over deze haven verteld, was na een forse verbouwing en uitbreiding weer gedeeltelijk open.
Dat de collectie niet meer was wat het voorheen was, hoorden wij van iemand die wij ontmoetten en al jaren in Normandië woonde. Het museum zou zich nu meer focussen op de algemene wo2 geschiedenis en niet meer van dat van de kunstmatige haven. Oordeel zelf!
Het kleine Liberators Museum Normandy dat sinds 2012 gevestigd is in Arromanches en is van een Nederlandse eigenaar , hij vertelde vol trots dat het grootste deel van de collectie bestond uit schenkingen van veteranen.
Enthousiast liet hij zijn zeer unieke verzameling zien. Ons advies; een bezoek is van harte aanbevolen. (9 Rue Colonel René Michel, 14117 Arromanches-les-Bains).
Ons derde en laatste bezoek van die dag, was aan het Overlord Museum en de vlakbij gelegen Amerikaanse Militaire Begraafplaats.
Bij het museum waren een groot aantal historische voertuigen opgesteld, ook reed er een Sherman Tank al luid ronkend zijn rondjes op een weiland achter het kamp. Een bijzondere ervaring.
Her museum zelf is onlangs vernieuwd en bied een ruime kijk op de gebeurtenissen uit de slag om Normandië. De vele diorama’s maken het dan ook zeker de moeite waard om hier te kijken.
De begraafplaats, waar 9386 slachtoffers liggen van de hevige gevechten op D-Day en daarna, wordt door vele duizenden bezoekers per jaar aangedaan.
Hier dringt het besef van de offers die de geallieerden hebben gebracht, goed door!
Maandag 5 Juni.
Vanuit Bayeux weer richting de Amerikaanse sector achter Utah en Omaha Beach.
Ste Mere Eglise is toeristisch, maar zeker het bezoeken waard.
Op de hoek van de kerktoren hangt, al jaren, een pop in parauniform die hiermee refereert aan John Steele, een parachutist van de 101ste Airborne Divisie die zo onfortuinlijk was om aan de spits te blijven haken. Een verhaal met een happy end, hij werd gered en overleefde de oorlog.
Als vanouds was er “Camp Geronimo” , met hier ook weer een keur aan allerlei historische voertuigen.
Een heel bijzonder “item” was een Fransman gestoken in een Amerikaans legeruniform uit die tijd, hij reed op een mooi wit paard, compleet met Amerikaanse vlag op het terrein weg richting het dorpsplein en was later ook aanwezig bij de onthulling van een nieuw monument van Theodore Roosvelt, de bevelhebber van de 4e Amerikaanse Infanterie Divisie die landden op Utah Beach.
Op weg naar Utah Beach. Ligt het kleine dorp Angoville au Plain, dat speelde een belangrijke rol in de gevechten in de streek op en na 6 Juni 1944.
In de kerk was door 2 medics van de “Screaming Eagles” een militaire opvang van gewonden ingericht. De medics, Moore en Wright verpleegden zo’n 80 slachtoffers, zowel Amerikaans als Duits en een jongetje van 4 jaar. In de kerk zijn de getuigen, in de vorm van bloedvlekken, op de kerkbanken zichtbaar.
Vandaag was het blijkbaar feest in dit dorp, wat bleek uit een groot aantal mensen die al dan niet toespraken hielden en herdachten.
Ik zag een oude bekende, de burgemeester van Angoville die ik de hand kon drukken.
Via Sainte Marie du Mont richting Utah Beach voor een bezoek aan het strand en museum.
Tevens werd hier de lunch gebruikt.
Vanwege de vloed en de sterke wind was er dit jaar helaas geen gelegenheid om een strandwandeling te maken. De ruwe golven boden een fraai schouwspel.
Voor ons laatste bezoek van deze dag, zouden we een kijkje nemen op de Duitse Militaire begraafplaats bij La Cambe.
Bij aankomst bleek dat we geen mogelijkheid hadden om de begraafplaats op te komen.
Door een aantal herdenkingen hier, helaas geen toegang voor ons.
Geen nood, wij reden naar Bayeux en bezochten hier de Britse militaire begraafplaats.
Hier liggen 4648 geallieerde en Duitse militairen begraven.
Deze begraafplaats is mede ontstaan door het feit dat hier een aantal grote veldhospitalen lag.
Dinsdag 6 Juni.
Op deze laatste dag, weer naar huis.
Maar niet zonder onderweg “La Coupole” bezocht te hebben.
Deze enorme ronde bunker was bedoeld voor het lanceren van de V-2.
Dat is er, door de zware bombardementen van de geallieerden nooit van gekomen.
Nu herbergt het een museum gewijd aan de bezetting van Frankrijk in WO2 met speciale aandacht voor de omwikkeling van de V-Wapens en een 3-D planetarium.
Rond 19.00 uur waren we terug in Breda en konden terugkijken op een mooie reis,
Volgend jaar is een “kroonjaar” want dan is het 80 jaar geleden dat de invasie in Normandië plaatsvond . Ook dan hopen we weer een battlefieldtour te kunnen maken naar deze historische streek.
Hans Rombouts
Battlefield Guide
History on Site
