Heesbeen
Baps van Horen uit Heesbeen kan het nog nauwelijks bevatten. De liefste wens van haar grootmoeder is onverwachts vervuld. Zij is ?herenigd? met haar tijdens de Tweede Wereldoorlog omgekomen echtgenoot.
Baps is nog maar net uit Thailand teruggekeerd met haar moeder Yvonne Kessing uit Den Bosch en haar twee broers. Daar nam het viertal deel aan een pelgrimsreis voor nabestaanden van de slachtoffers van de Birmaspoorlijn. Het plan was de urn met de as van (groot)moeder uit te strooien bij de grafsteen van haar echtgenoot.
Grootmoeder Rietje Kessing overleed in oktober 2003 op 99-jarige leeftijd. In december 1999 hield deze vrouw op haar kamer in het Heusdense verzorgingshuis Antonia een dagboek bij voor de millenniumkrant van het Brabants Dagblad. Ze schreef daarin ook over het tragische einde van haar huwelijk. Rietje Kessing was Indonesische.
Haar Hollandse echtgenoot Frans kreeg in 1941 een oproep van het KNIL. Hij werd krijgsgevangen gemaakt en twee jaar nadien te werk gesteld aan de Birmaspoorweg. Nooit heeft Rietje Kessing geweten, wanneer en waar hij is omgekomen.
Kanchanaburi
Het hoofddoel van de pelgrimsreis was een bezoek aan het kerkhof in Kanchanaburi waar een deel van de honderdduizend slachtoffers begraven ligt. ?Ik werd warm en koud tegelijk, toen we daar aankwamen?, verwoordt Baps van Horen haar gevoelens van dat moment. ?Zoveel graven met de namen van jonge Nederlanders. Ik werd uitgekozen voor de kranslegging. Het was heel officieel. De Nederlandse ambassadeur was er bij en pater Visser uit Cambodja die elke plechtigheid begeleidt. Militairen bliezen The Last Post. Vervolgens ging ieder naar zijn eigen graf. Tot mijn verbazing liepen de pater, ambassadeur en hoornblazers met ons mee. Naast het graf van grootvader groeven twee andere militairen een gat. We snapten er niets van en keken elkaar aan met een: wat gebeurt hier??
De directeur van het oorlogsmuseum in Kanchanaburi verschafte duidelijkheid. ?Als u dat wilt, mag u de urn in het graf plaatsen?, verzocht hij. Baps: ?Pater Visser hield een korte preek en sprak een gebed uit. Mijn oudste broer zette vervolgens de urn, oma?s bidprentje en foto naast de kist. Het was een heilig moment. Onvoorstelbaar. We huilden allemaal?.
Ze slikt iets weg. Zegt dan: ?Omaatje was zeer gelovig. Ze zei altijd: ?Na mijn dood word ik in de hemel herenigd met Frans?. Daarom is zij nooit hertrouwd. En nu is haar wens van hereniging ook op aarde vervuld. Mijn moeder zei: ?Mijn ouders zijn na 61 jaar eindelijk weer samen?. Ik heb de plechtigheid gefilmd zodat ook haar broers en zus die straks kunnen zien. We hebben het graf achtergelaten met kransen van de hele familie?.
Om ook maar enigszins te kunnen proeven, in welke hel haar grootvader heeft gewerkt onder beestachtige terreur, liep Baps de onherbergzame Hillfire Pass. Een indrukwekkende tocht. In het museum achterhaalde zij in welk kamp en op welke datum haar grootvader is omgekomen of aan zijn ontberingen is bezweken.
Bron :Brabants Dagblad
