„Mijn werkwijze is dat er op een foto meestal niet veel gebeurt,“ legt de fotograaf uit. „Tot je je erin verdiept. Dan heeft het een enorme impact. En dat wilde ik bereiken.
Drie jaar werkte Robin van der Bij aan deze serie van 64 foto’s. Drie jaar waarin hij plekken bezocht die op de een of andere manier een rol speelden in de gruwelijke jaren ’40-’45.
Soms zijn de foto’s meteen confronterend. Shockerend zelfs. Zoals die van de sectietafel in Kamp Vught. Of de foto van een fusilladeplaats waar op de achtergrond een groep kinderen in kleurige jassen te zien is. Twee werelden.
„Daar heb ik zeven dagen rondgedoold“, vertelt van der Bij als hij de foto’s van Auswitz aanwijst. Die beelden blijven raken, daar kan de tijd niets aan af doen. Net als de foto’s van de mannenbarakken van Birkenau. Aangrijpend, rauw en kil.
En dan weer het beeld van een vijver in het bos. Rustiek met licht dat schittert tussen de bomen. Mooi eigenlijk. Maar dan komt de confrontatie: „Daar werd de as van de verbrande lijken in gegooid.“
Waar het vandaan komt, die fascinatie met de Tweede Wereldoorlog, hij weet het niet precies. „Ik heb er altijd iets mee gehad. Het interesseerde me gewoon. Ik wilde alles onderzoeken.“
Muur
Met het idee voor deze serie foto’s liep hij al lang rond. „Ik wilde de onbekende plekken doen zodat die niet verloren gaan. Want vaak is er niets meer te zien. Of niet te herkennen.“
De Atlantik Wall, door Hitler gebouwd als bescherming van zijn rijk. De muur liep van Noorwegen via Nederland naar Frankrijk. Van der Bij fotografeerde het strand bij Hoek van Holland. Op het strand is een stenen pad te zien. Niets bijzonders, je loopt er zo voorbij. Toch is dit de top van de muur die twee meter hoog was en nu onder het zand verdwenen is.
Plekken met historie.
De Grebbeberg, de Ardennen, het huis van Anne Frank. Maar ook de gedenkplaatsen. Zoals de Marokkaanse begraafplaats in Kapelle-Biezelinge en de Duitse begraafplaats in Marigny in Frankrijk. Gewoon, zoals het nu is. Met tuinmannen, grasmaaiers en sproeinstallaties aan. Als onderdeel van het gewone leven van vandaag.
bron: www.brabantsdagblad.n
