Zowel in het Duitse Bad Arolsen als bij het Rode Kruis in Den Haag ligt volgens directeur Maurits Nibbering van het voormalige concentratiekamp een schat aan informatie over meer dan 27.000 gevangenen.
Volgens Nibbering is er altijd van uitgegaan dat de kampadministratie grotendeels door de Duitsers is vernietigd. Na recente bezoeken aan het grootste nazi-archief ter wereld en het archief van het Rode Kruis moet dit beeld worden bijgesteld, zegt de directeur. ,,In Bad Arolsen is informatie over meer dan 27.600 gevangenen te vinden. Tot nu toe kenden we de namen van ongeveer 8000 gevangenen.”
Het gaat bijvoorbeeld om de registratiekaarten, die bij binnenkomst van gevangenen werden gemaakt, de reden van hun opsluiting in het concentratiekamp en waar en wanneer ze naar Duitsland of Polen werden getransporteerd.
De informatie in het Duitse archief is gedigitaliseerd, maar uit privacy-overwegingen alleen ter plaatse voor wetenschappers en betrokkenen (oud-gevangenen, familie) te raadplegen. Het Rode Kruis is nog bezig zijn informatie (waaronder gegevens over gevluchte gevangenen) digitaal beschikbaar te maken.
De schat aan informatie vraagt volgens Nibbering om nader onderzoek. Hij wil de komende tijd medewerkers naar Duitsland sturen om de gegevens te bestuderen. Hij probeert ook een lijst met namen naar Nederland te halen. ,,Zodoende kunnen nabestaanden zien of het zinvol is naar Bad Arolsen af te reizen.”
Kamp Amersfoort heeft onlangs van het Rode Kruis ook persoonlijke bezittingen (horloges, portemonnees, heupflesjes, brillen) gekregen van zeventig Nederlanders, die via Amersfoort in Duitsland terechtkwamen. De stichting gaat op zoek naar nabestaanden om de spullen terug te geven.
De twee stichtingen die zich bekommeren om de herinnering aan Kamp Amersfoort, hebben een jaren slepende ruzie bijgelegd. In 1994 moest Annemiek Littlejohn gedwongen vertrekken als vrijwilligster bij de stichting Nationaal Monument Kamp Amersfoort. Littlejohn, voor veel oud-gevangenen en nabestaanden het gezicht van het kamp, werd solistisch optreden verweten door het toenmalige bestuur.
De weggestuurde vrijwilligster richtte de stichting Hart voor Kamp Amersfoort op en bleef zich inzetten voor oud-gevangenen en hun familie. De toenadering tussen beide stichtingen kwam vorig jaar april op gang na het aantreden van Maurits Nibbering als directeur van Kamp Amersfoort. Nibbering: ,,Ik kreeg een brief van een oud-gevangene met het verzoek of ik alstublieft iets aan de ontstane situatie kon doen. We hebben nu besloten een streep onder de kwestie te zetten.”
De stichtingen blijven naast elkaar bestaan, maar gaan wel samenwerken, legt Nibbering uit. ,,Annemiek is erg goed in het achterhalen van gegevens over oud-gevangenen. We kunnen elkaar alleen maar versterken.” Het eerste project dat ze samen oppakken is het teruggeven van persoonlijke bezittingen van zeventig Nederlanders, die via Kamp Amersfoort in Duitsland terechtkwamen. De bezittingen zijn onlangs door het Rode Kruis overgedragen aan Kamp Amersfoort. De beide stichtingen gaan nu op zoek naar de nabestaanden van de eigenaren van de spullen.