Er werd menigmaal een kreet geslaakt. Als men iets zag dan kwamen ook de verhalen.
Het kwam vaak voor dat uit een tas of een binnenzak een boekje of een een pakketje foto’s kwamen die ons werden getoond met hierbij de verhalen die soms grappig waren, of dat het ging om hun maten die gesneuveld waren.
Er waren een paar stukken die ik er even uit wil lichten.
Op de tafel lag een gesproken brief, deze mocht het thuisfront of de nu veteraan (in Indie) inspreken.
Dit is een soort grammofoonplaat ter grote van een single in een gele kleur die of naar Nederland of naar Indie werd gestuurd.
Helaas was het zo dat de mannen in Indie niet vaak beschikten over meerdere afspelers dus het gebeurde dat de mannen met al hun maten gezamelijk naar de platen zaten te luisteren.
Het was dan ook moeilijk om op dat moment hun emotie te tonen, want men vond het niet nodig dat hun maten zagen dat er een traantje werd weggepinkt.
Er werd menigmaal getwijfeld aan de orginaliteit maar dan kwam er vaak aan het eind van de discussie naar voren dat het toch wel allemaal klopte.
Voor de oudere veteraan was dit een jas van de Prinses Irenebrigade en voor de wat jongere veteraan was dit een overhemd die door Wybo Boersma ons ter beschikking was gesteld uit zijn tijd in de Sinai-woestijn.
Natuurlijk kwam ook aan deze dag een eind want toen het defile was geeindigd gingen de meeste mensen naar huis en besloten de standhouders ook maar in te pakken.
Wat ik wel nog even wil aanhalen is dat de organisatie van deze dag perfect was, er was overal rekening mee gehouden en dit verdient vanaf mijn kant toch wel een pluim.
Voor onze vereniging was het ook een prima dag want door de vele folders en stickers die hier uitgedeeld zijn, heeft de Documentatiegroep toch weer velen bereikt die van ons bestaan niet wisten.
Als laatste wil ik iedereen bedanken die artikelen beschikbaar heeft gesteld en natuurlijk Ko die een deel van zijn verzameling bij zich had en ver van te voren had geregeld dat wij hier konden staan.
Jan Ploeg
